Τετάρτη, Ιανουαρίου 10, 2007

Αποτέλεσμα συγκυρίας ή σχεδιασμού?

Για να μην γίνονται παρανοήσεις, η βασική μου ένσταση στα όποια καλά αποδίδουν κάποιοι στον ραλίστα (ΑΠΟΡΩ βέβαια με την ευρηματικότητά τους) είναι ότι αποτελούν συγκυριακά οφέλη και τίποτα παραπάνω. Δεν είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης φιλοσοφίας, δομής, οργάνωσης και χειρισμών. Βασική αρχή για να πετύχεις, είναι αφ'ενός να ξέρεις τι θέλεις να πετύχεις (έναν στόχο/όραμα) και επιπλέον να έχεις μια βασική(τουλάχιστον) ιδέα για το πώς θα το πετύχεις (πρόγραμμα/στρατηγική/πλάνο). Και για να μην λέω λόγια του αέρα, σε μια ποδοσφαιρική ομάδα στόχοι είναι οι τίτλοι και το κέρδος. Και όταν λέω κέρδος δεν εννοώ μόνο τα ευκαιριακά έσοδα, αλλά νέες πηγές εσόδων από πώληση γηγενών ποδοσφαιρστών, εμπορικές συμφωνίες (χορηγοί,διαφημίσεις, μπόνους, τηλεοπτικά ), μάρκετινγκ κτλ και βέβαια όσο πιο πετυχημένη και ισχυρή είναι μια ομάδα τόσο καλύτερες συμφωνίες επιτυγχάνει, αυξάνοντας παράλληλα και την μεταπωλητική της αξία. Για παράδειγμα η Γαβριέλα επί εποχής Σαλιαρέλη κόστιζε μια φρατζόλα ψωμί-και αν!!!-και τώρα με τα πρωταθλήματα(έστω και όπως τα πήραν), το νέο γήπεδο, το προπονητήριο, την δυναμική και τον ικανοποιημένο κόσμο κοστίζει ΔΕΚΑΔΕΣ ΔΙΣ. Δεν κάνω σύγκριση οργάνωσης, αλλοίμονο, απλά φέρνω παράδειγμα για το πώς αυξήθηκαν η εμπορική αξία και τα έσοδα του γείτονα. Εμείς βέβαια δεν περιμένουμε να πετύχουμε κάτι αντίστοιχο με τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι γαύροι γιατί αφένός δεν τα διαθέτουμε (παράγκες, προστασία και στήριξη κράτους, κατευθυνόμενα μέσα κτλ) και αφ'ετέρου σαν φίλαθλοι δεν τα θέλουμε κιόλας. Άρα πρέπει να βρούμε έναν άλλο πιο τεχνοκρατικό τρόπο. Με αυτά στο μυαλό λέω τα εξής απλά:

1. Στελεχώνεις την ΠΑΕ με πραγματικά ικανούς ανθρώπους σε κάθε τομέα. Οι άνθρωποι αυτοί θα μεταφράζουν σε επικερδείς συμφωνίες τις επιτυχίες της ομάδας(και μεμονωμένα των παικτών). Σε κάθε πόστο θα πρέπει να υπάρχει ένας ειδικός-στην Αγγλία έχουν ειδικό μέχρι και για τον χλοοτάπητα, εδώ -εάν υπάρχει- είναι κάποιος συμπαθής συνταξιούχος παππούλης. Βέβαια αυτό κοστίζει γιατί οι ικανοί ενίοτε είναι και πετυχημένοι, άρα ακριβοπληρωμένοι, άρα δεν θα έρθουν για 1000€ ή κάτι τέτοιο. Ανακύκλωση φθαρμένων προσώπων που δεν έχουν προσφέρει -και ούτε πρόκειται-ή κολλητών, συμφοιτητών κτλ, δεν έχει κανένα νόημα. Καλύτερα άνοιξε μπακάλικο.

2. Προσλαμβάνεις προπονητή. Προπονητή τύπου Μουνιόθ, κάποιον που πιστεύεις πραγματικά, και θα δουλέψει σε βάθος χρόνου για να έχεις αποτελέσματα. Η επιλογή του προπονητή δεν είναι λαχείο κύριοι. Λαχείο είναι όταν σε παντελώς άγνωστους και τυχάρπαστους τύπους στυλ Μπάκε, ευελπιστείς να βρείς τον Μουρίνιο. Ο προπονητής πρέπει να έχει δεδομένα στοιχεία που υποτίθεται ότι ψάχνεις, δηλ. ηλικία, καταγωγή-καταβολές, προϋπηρεσία, παραχθέν έργο, φιλοδοξίες και προοπτικές. Η απόδειξη μια φιλοσοφίας δεν έχει να κάνει με το να πετύχεις στην επιλογή, και το λάθος μέσα είναι, αλλά στον αν οι προπονητές που επιλέγεις κατά καιρούς έχουν κάποια κοινά σημεία αναφοράς. Ένας 60άρης Σκανδιναβός, αποτυχημένος στην Αυστρία και με προϋπηρεσία σε πρωταθλήματα ψαράδων, ένας Ισραηλινός 50 άρης με θητεία στην Μοσάντ και ένας 40άρης Τανύπαρκτος Τσέχος που παραλίγο να υποβιβνάσει τον ΟΦΗ δεν μπορώ να καταλάβω τι λογικής και σχεδιασμού αποτέλεσμα είναι. Αυτό σημαίνει ότι και τον Μουνιόθ από τύχη τον βρήκες, δεν πήγαινες σε παραμφερείς επιλογές, ότι καθόταν έπαιρνες.

3. Φτιάχνεις πραγματικό τμήμα σκάουτινγκ. Μιλάμε για ένα εκτεταμένο τιμ ανθρώπων-ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ-που σε καθημερινή βάση εξετάζει εξονυχιστικά και την πιό απρόσιτη πλευρά του πλανήτη για νέα ταλέντα. Ρονάλντο δεν μπορείς να πάρεις, κατανοητό. Ακατέργαστα διαμάντια όμως τύπου Ρονάλντο μπορείς κάλλιστα. Εάν βέβαια ψάξεις έγκαιρα και αποτελεσματικά. Ταλέντα 22 ετών και 25 δεν υπάρχουν. Είναι έτοιμοι ποδοσφαιριστές και αν είναι καλοί δεν θα παίζουν με τον Ιωνικό αλλά την Μπαρτσελόνα. Εννοείτε ότι το τμήμα αυτό είναι σε μόνιμη επαφή με τον προπονητή.

3. Τμήματα υποδομής και ομάδα. Ναι από αυτά έχουμε αλλά δεν θεωρώ ότι 10 ταλέντα σε 20 χρόνια είναι θέμα συζήτησης. Ο προπονητής έχοντας εικόνα επιλέγει τους άξιους και τους προωθεί. Τους δουλεύει και τους δίνει ευκαιρίες. Οι μικροί αυτοί πρέπει να έχουν πρότυπα, και τα πρότυπα αυτά δεν είναι ο περιπατητής Μπίσκαν, ο Μόρις που κάνει κωλοδάχτυλα, ο άμπαλος Σεριτς και λοιποί αστείοι που έχεις μαζέψει. Εδώ μπαίνουν οι 3 ποιοτικές μεταγραφές. Οι παίκτες μαγνήτες, προσωπικότητες που θα δόσουν στην ομάδα αλλά και στους μικρούς. Αυτό όλο του γκρούπ δουλέυει απερίσπαστο και απλά κάνεις διορθωτικές κινήσεις. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: οι μικροί δεν είναι χύμα στο κύμα, έχουν προπονητές, εργοφυσιολόγους, ψυχολόγους κτλ. Είσαι δίπλα, φροντίζεις τα πάντα.

Επίσης τονίζω ότι ήμουν περιεκτικός για να μην κουράσω, είπα μόνο τα κεντρικά σημεία.

ΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ, ΤΟΤΕ ΠΑΙΡΝΩ ΠΙΣΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΑΤΟΥΑΖ ΤΟΝ ΡΑΛΙΣΤΑ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κουτόχορτε, "τα είπες όλα" και, καλώς ή κακώς, δεν θα χρειαστεί να κάνεις το τατουάζ...

Ανώνυμος είπε...

Πολυ ευστοχος και περιεκτικος ο κουτοχορτος!
Να προσθεσω 1-2 πραγματακια?
1.οι σκαουτερς να παιρνουν μικρο ποσοστο απο ενδεχομενη μεταγραφη του ταλεντου που ανακαλυψαν και εφεραν στην ομαδα(πχ 10%)σαν κινητρο,αφου δεν ειναι εφικτο αλλα και επιθυμητο να εχουν μεγαλους και εγγυημενους μισθους(βλ.δημοσιουπαλληλ.νοοτροπια).
2.Η αναζητηση παικτων γινεται οργανωμενα και με βαση τις αναμενομενες αναγκες της ομαδας,πχγνωριζεις οτι ο Χενρικσεν τελειωνει,ψαχνεις ηγετικο λιμπερο,βλεπεις οτι ληγει το συμβολαιο του ταδε και δυσκολα θα ανανεωσει,ψαχνεις κατι αντιστοιχο.
3.κανεις συμβολαιο τιμης με τους πιτσιρικαδες που σου παιζουν,και τους ζητας να ξεχασουν μανατζερ,δημοσιογραφους,PR και λοιπα παραπλευρα που θολωνουν την αρχικη αγνη ποδοσφαιρικη τους ματια,με δικη σου εγγυηση οτι αναλαμβανεις εσυ το career development,βελτιωνεις στοργικα τις αδυναμιες τους,τους στελνεις 1-2 μηνες σε καμπ μεγαλων ευρωπαικων ομαδων να γεμισουν παραστασεις,και οταν ερθει η ωρα ειτε τους πληρωνεις αυτο που αξιζουν και τους κρατας,ειτε τους πουλας σε μεγαλυτερους ευρ.συλλογους και τους δινεις κι ενα 10% του ποσου της μεταγραφης.Αν παγιωσεις μια τετοια αντιληψη,και οι νεοι ξερουν οτι αποτελουν κεφαλαιο για την ομαδα κι αυτη θα τους φροντισει,μπορουν να αφιερωθουν απερισπαστοι στη μπαλλα,και να μην παιξουν με τους ορους του σαπιου περιβαλλοντος ψαχνοντας κολλεγιες με δημοσιογραφους,κοιτωντας να μπουν εξωφυλλα στα περιοδικα κλπ.
4.ολα αυτα που γραψαμε και οι 2,συνιστουν αυτο που λεγαμε πριν λιγο καιρο,το ΟΡΑΜΑ για την ομαδα,συστατικο αναγκαιο για να παρεις το ΚΑΛΥΤΕΡΟ απ'ολους μεσα στην ομαδα.
Ε ρε και ναχαμε εμεις το μανατζμεντ της ΠΑΕ!!!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Κουτόχορτε είναι ωραία όσα γράφεις σαν γενικές γραμμές, όποτε δεν χρειάζεται να κάνεις το τατουάζ - αντίθετα, πρέπει να προσληφθείς τάχιστα από την ΠΑΕ :-)

Το δύσκολο είναι βέβαια πάντοτε το πέρασμα από τη θεωρία στην πράξη - και δεν το λέω για ν' αθωώσω τον Τζίγγερ όπως ξέρεις.

Θα διαφωνήσω κάθετα μόνο στο ότι δεν έχουμε καλά τμήματα υποδομής-Ακαδημία. Έχουμε τα καλύτερα πανελλαδικά και π.χ. ο Νίνης δεν είναι προϊόν συγκυρίας αλλά πολύχρονου σχεδιασμού σ' αυτό τον τομέα. Αυτό άλλωστε το αναγνωρίζουν και οι "θύραθεν", που στέλνουν σ' εμάς νεαρά ταλέντα γιατί ξέρουν πως μόνον εμείς τα δουλεύουμε και τα προωθούμε. Π.χ. ο Νίνης μας δόθηκε από τον Παθιακάκη, που σίγουρα δεν ήταν πανάθας.

Κάτι σε σχέση με τον Ρενέ. Οι ομάδες δεν παίζουνε πια με λίμπερο, ώστε ν' αναζητηθεί ένας τέτοιος παίχτης στη θέση του. Αντικαταστάθηκε από τον Μόρρις, που σίγουρα είναι καλός αμυντικός.
Όπως κι ο Φύσσας από τον Μινχ, ο Λύμπε από τον Παπαδόπουλο, ο Κάρα από τον Έκι, ο Κωνσταντίνου από τον Σαλπιγγίδη. Δεν νομίζω να μιλάμε για ανοργάνωτες και κακές αναπληρώσεις.

Φυσικά, ο Μινχ δεν αντικαταστάθηκε από ισάξιο ή καλύτερο, ούτε ο Κόλκα ή ο Γιούρκας.

Τα λάθη είναι δεδομένα.

Ανώνυμος είπε...

Πείτε μου σε ποιά ευρωπαϊκή ομάδα παίζουν παραπάνω από 1-2 παίχτες από τα φυτώριά της βασικοί (εκτός Άγιαξ)

Καταρχήν όχι μόνο Άγιαξ, όλο το ολλανδικό πρωτάθλημα. Και από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες:
Μπαρτσελόνα,Μάντσεστερ,Γιουβέντους(έστω μόνο φέτος), Λυών, Άρσεναλ και άλλες.

ΔΕΝ ΤΡΩΜΕ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ είπε...

Λοιπόν.....

στην Λίβερπουλ παίζουν Τζέραρντ, Κάραχερ, Γουόρνοκ που είναι από τα τμήματα υποδομής και όπως και άλλοι που θα αναφέρω έκαναν ντεμπούτο σε ηλικία 17-18(μιλάω για συνεχείς συμμετοχές στην ενδεκάδα).

Λυών, το καλύτερο παράδειγμα. Μπεν-Αρφά, Γκοβού είναι από τα τμήματα υποδομής και οι Κουπέ, Αμπιντάλ, Μαλουντά αποτέλεσμα σκάουτινγκ.

Μπάρτσα....Πουγιόλ, Ινιέστα, Τσάβι, Ολεγκέρ και Μέσι από τα τμήματα υποδομής.

Μάντσεστερ....απορώ πως το ανέφερες όταν η χρυσή γενιά της Μάντσεστερ που για μία δεκαετία επικράτησε στην Αγγλία είχε σαν βάση τους προερχόμενους από τα τμήματα υποδομής....Νέβιλ(2), Σκόουλς, Γκίγκς, Μπέκαμ, Μπάτ κτλ

Μπάγερν....Λάμ, Σβαιστάινγκερ, Ότλ και Χάργκιβς είναι από τα τμήματα υποδομής.

Βαλένθια....Αλμπέδα, Σίλβα από τμήματα υποδομής και Ανγκούλο, Βιθέντε αποτέλεσμα σκάουτινγκ-αποκτήθηκα σε ηλικία 19 χρονών από Βιγιαρεάλ και Λεβάντε αντίστοιχα.

Ο κατάλογος είναι ατελείωτος, χωρίς να λάβουμε υπ'όψιν πόσους γηγενείς ποδοσφαιριστές έχουν παράγει και πουλήσει καθεμία απ'αυτές τις ομάδες. Τονίζω δε....ΠΟΥΛΗΣΑΝ, ΔΕΝ ΑΦΗΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ...αλλά αυτό είναι το λιγότερο με τα χάλια που έχουμε.