Σηκώνομαι σήμερα το πρωί, χορτασμένος και ολοκληρωμένος ως φίλαθλος του Παναθηναϊκού, έχοντας ακόμα στα αυτιά μου τον ήχο των κροτίδων με τις οποίες πανηγύριζαν -και δικαίως- οι φίλαθλοι του αιωνίου αντιπάλου την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου νταμπλ. Μια από τις πρωινές συνήθειές μου είναι να χαζέψω τα εξώφυλλα των αθλητικών εφημερίδων από γνωστό αθλητικό site, το οποίο επιλέγει και ένα χαρακτηριστικό σχόλιο από κάθε εφημερίδα. Από την αγαπημένη Derby Sports, την εφημερίδα που πουλάει παναθηναϊκοφροσύνη και βοηθάει (;) να πάμε μπροστά ως ομάδα με τα εποικοδομητικά της σχόλια, εύστοχα αλίευσαν το ακόλουθο σχόλιο από την στήλη Κοντός Ψαλμός του Χρήστου Κοντού:
"Αντι να λέμε ότι ο Παπαδόπουλος και κάθε ποδοσφαιριστής θα κάνουν ότι μπορούν για να μείνουν στον ΠΑΟ, εμείς λέμε ότι ο ΠΑΟ πρέπει να κάνει τα πάντα για να κρατήσει "πάση θυσία" τον Παπαδόπουλο;"
Δεν γνωρίζω τον συντάκτη, άλλωστε δεν διαβάζω Ντέρμπυ, ούτε και καμιά άλλη αθλητική εφημερίδα. Απλά να πω ότι απόψεις σαν και αυτές είναι που μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε. Οι συνεχιστές της "μοναστηριακής παράδοσης", του μοντέλου διοίκησης που με τα ψέματα νομίζει ότι γίνονται οι ομάδες, μόνο κακές υπηρεσίες μπορούν να προσφέρουν. Είμαι Παναθηναϊκός από μικρός, και δεν δέχομαι να μου πουλάνε παναθηναϊκοφροσύνη ένα μάτσο ανεγκέφαλοι γραφιάδες. Είμαι με το βάζελο, αλλά ξέρω τους κανόνες του παιχνιδιού και πιστεύω πως οι παίκτες μπορούν ως επαγγελματίες να έχουν φιλοδοξίες και να κοιτούν το συμφέρον τους. Επαγγελματίες είναι, και θα πάνε οπουδήποτε, αρκεί να ικανοποιούνται οι οικονομικές και άλλες απαιτήσεις τους. Οι εποχές που οι παίκτες έπαιζαν για τη φανέλα πέρασαν ανεπιστρεπτί. Μιχαλάκη είσαι τρέλα με την πρασινοκόκκινη φανέλα! Τι ανοησίες είναι αυτές, για παίκτες που "πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να μείνουν στον ΠΑΟ"; Και ο ΠΑΟ τι κάνει για αυτούς; Δείχνει σεβασμό στην προσφορά τους; Τους στηρίζει στη φλεγόμενη Ριζούπολη; Τους ανταμοίβει επαρκώς; Δείχνει ότι τους θέλει, έμπρακτα και όχι με λόγια; Πόσοι είναι αυτοί που έφυγαν; Ποιοί είναι αυτοί που ήρθαν; Η μεθόδευση είναι πλέον προφανής αγαπητοί μου: Τον Παπ τον έχουν έτοιμο για φευγιό. Και προετοιμάζουν το έδαφος. Σιγά σιγά αλλά σταθερά... Εύχομαι ειλικρινά να διαψευστώ, αλλά κάτι μου λέει ότι έτσι θα γίνει...
6 σχόλια:
Έτσι λοιπόν η λογική με την οποία χτίζει την ιστορία που λέγεται Παναθηναικός είναι του να βρούμε νέα ταλαντούχα παιδιά, να τα ψήσουμε και μετά να τα σπρώξουμε στην αγορά να βγάλουμε κανά φράγκο.
Ούτε αυτό δεν κάνει. Πόσους από αυτούς που φύγαν πούλησε και πόσους έδιωξε χωρίς να πάρει δεκάρα. Είναι ένα μείγμα κωλοπαιδισμού, αλαζονείας και αρπαχτής η επιχειρηματική στρατηγική της ΠΑΕ, που επιδοτείται κρατικά και έχει σαν δεύτερο στόχο τις Λαϊκές Δημόσιες Σχέσεις του ομίλου.
Ακριβώς. Τουλάχιστο να έβγαζε λεφτά και να μην περίμενε να φύγουν με τη λήξη του συμβολαίου τους. Γιατί και στην προκειμένη περίπτωση (νομίζω) ο Παπ μπορεί να πάει μόνο σε ομάδα του εξωτερικού και ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να πάρει δραχμή. (Όπως έγινε και με τον Κυργιάκο). Από την άλλη, και λεφτά να έβγαζε, δεν είμαι καθόλου βέβαιως ότι θα τα επένδυε στην αγορά ποιοτικών και συνάμα ακμαίων παικτών, γιατί αυτοί κοστίζουν πολύ. Οι εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Τον κανόνα Φλάβιο.
Κρατάω μια επιφύλαξη, μήπως δεν το έγραψε ο Κοντός αυτό, αλλά είναι επιστολή αναγνώστη προς τον Κοντό. Ως προς την ουσία συμφωνώ. Φάγαμε το παραμύθι της αποριζουπολοποίησης: η ομάδα της Ριζούπολης (η ομάδα των ευρωπαϊκών πορειών και η βάση της εθνικής του ΕURO) αποτελείτο από λούζερς και παίχτες που δεν αγαπούσαν την φανέλλα. Παίρνεις την επόμενη χρονιά νταμπλ με κορυφαίο τον Παπαδόπουλο. Αυτού ΤΙ έχουν να του προσάψουν; Ότι είναι κολλητός του Νικοπολίδη; Στο Καραϊσκάκη ήταν ο καλύτερος και κέρδισε πέναλτι από τον κολλητό του. Έχουν τώρα την ιστορία και σέρνεται επί μήνες. «Φυσικά και θέλω να μείνω» δήλωσε ο ίδιος μήνες τώρα. Τι άλλο θέλουν; Να μην έχει μάνατζερ; Να μην ζητήσει λεφτά; Πιο πολύ κι από την αγωνιστική απώλεια, αν φύγει ο Παπαδόπουλος, θα πονέσει η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ απώλεια: δεν γουστάρουμε να κρατάμε τους καλούς μας παίχτες. Για τους δικούς μας ανεξήγητους λόγους. Η λογική του μοναστηρίου δεν περιορίζεται μόνο στους παίχτες. Επεκτείνεται και στους οπαδούς. Δεν γουστάρεις κύριες να έρχεσαι στο γήπεδο; Στ' αρχίδια μας. Θα πικραθείς αν φύγει κι ο ΠΑΠ;
ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΣΤ' ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑΣ.
...έτσι, έτσι. Συμβολικό είναι κατά βάση το θέμα. Επίσης, υπάρχει και θέμα αφελληνισμού, αφού οι πιο πολλοί "losers" (που αμάν κάνει ο ΟΣΦΠ να μαζέψει) ήταν Έλληνες. Ας θυμηθούμε πόσο ζημίωσε ο αφελληνισμός το μπάσκετ, το ίδιο φοβάμαι θα γίνει και με τη μπάλα.
Είναι όμως ΚΑΙ ουσιαστικό: Διάβαζα προχθές ότι κατά τον Σόλιντ ο καλύτερος Έλληνας παίκτης αυτή τη στιγμή είναι ο Παπαδόπουλος! Ακολουθεί ο Σεϊταρίδης. Σας θυμίζει κάτι το όνομα;
What a great site, how do you build such a cool site, its excellent.
»
Δημοσίευση σχολίου