Αντισώματα

13 Απριλίου 2008

26 Μαϊου 2008

Και για μια φορά δεν θα κάνω πλάκα και θα πω ότι όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει στα ποστ της 24 και 25 Ιανουαρίου. Μαλακία μεγάλη να ευλογάς τα γένια σου, αλλά τουλάχιστον αν μείνει ένα συμπέρασμα από την όλη ιστορία (ένα συμπέρασμα γενικότερο, μια και ειδικότερα για κάθε Παναθηναϊκό μένει πάνω απ' όλα η προσδοκία για το μέλλον που αρχίζει): ότι το ποδόσφαιρο έχει τους δικούς του κανόνες, τη δική του δυναμική και ότι όπως ακριβώς όταν η τηλεόραση έχει ποδόσφαιρο δεν βλέπουμε τηλεόραση αλλά ποδόσφαιρο, έτσι και οι ΠΑΕ μπορεί να είναι εταιρίες αλλά ταυτόχρονα δεν είναι μόνο εταιρίες. Οι κανόνες της αγοράς και οι κανόνες της τηλεόρασης μπορεί να επικρατούν άνετα παντού, αλλά το ποδόσφαιρο έχει αντισώματα και το μίγμα που δημιουργείται είναι ιδιότυπο, ξεχωριστό και όποιος το μελετά πρέπει πάντα να έχει κατά νου τις ιδιαιτερότητές του.

Αυτό το παράξενο πράγμα που λέγεται ποδόσφαιρο και μπορεί να κατεβάζει αυθόρμητα 20 - 25 χιλιάδες κόσμο στον δρόμο με αίτημα ιδιοκτησιακές και διοικητικές αλλαγές σε μια εταιρία, θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει και να μας ομορφαίνει τη ζωή.

Όχι άλλο κάρβουνο....Βερνίκο.

Είναι ευρέως γνωστό ότι οι Έλληνες είμαστε ποδοσφαιρόφιλο έθνος- εκτός από ανάδελφον. Η παρακολούθηση των ποδοσφαιρικών αγώνων, και κυρίως των τελικών μεγάλων διοργανώσεων, έχει χαρακτήρα ιεροτελεστίας. Ο τελικός τους Τσάμπιονς Λινκ (σύμφωνα με πλήθος αγγλομαθών μπαστουνόβλαχων) είναι μία από τις πλέον ιερές στιγμές στην ζωή του άντρα (θεώρησα πλεονασμό την προσθήκη του επιθετικού προσδιορισμού "ποδοσφαιρόφιλου" καθώς στο λεξικό μου δεν νοείται άντρας που να μην ασχολείται με την μπάλα εκτός και αν μιλάμε για Βόρεια Μύκονο). Είναι η στιγμή που ακόμα και οι γυναίκες αντιλαμβάνονται ότι ενδεχόμενη μουρμούρα, γκρίνια ή άσχετες παρενθέσεις για μοντελάκια και νύχια, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον τσακωμό-και για τους πιο μπρουτάλ στο νοσοκομείο. Είναι η αποθέωση του τρίπτυχου "Πίτσα-Μπύρα-Μπάλα". Και ενώ μέρες τώρα έχεις φτιαχτεί με την ιδέα του επικείμενου τελικού, φτάνει η στιγμή της ζωντανής σύνδεσης και ακούς....τον Βερνίκο. Αντίστοιχο ξενέρωμα δεν υφίσταται διαγαλαξιακά. Μόλις καταλαγιάζει ο θόρυβος από τα αμέτρητα καντήλια που ορημαγδόν χώνει η παρέα, έρχεται το νέο ανέκδοτο. Σχολιαστής του τελικού....ένας-δεν έχει σημασία το ποιός-μπασκετμπολίστας. Σαν να κάνεις αντρική κουβέντα με τον Λάκη Γαβαλά. Μα είναι ποτέ δυνατόν? Από τόσους ποδοσφαιριστές και προπονητές, οι οποίοι θα μπορούσαν να μετριάσουν την αναμενόμενη τραγελαφική μετάδοση του ακατανόμαστου, επέλεξαν κάποιον που ασχολείται με την σπυριάρα? Είναι το σημείο που καταλαβαίνεις ότι η βραδιά ξεκίνησε πάρα πολύ άσχημα και τα χειρότερα έρχονται. Και όντως δεν πέφτεις έξω. Μετάδοση υποτονική λες και παίζουν Βραδυπωριακός-Ταλαιπωριακός. Ευφυολογήματα που προκαλούν έντονες στομαχικές διαταραχές, και βέβαια παντελής άγνοια του αντικειμένου. Οι μισοί και πλέον παίκτες ξαναβαπτίστηκαν στην Βερνίκειο κωλυμβήθρα. Βέβαια πρωτοπόρος σε αυτό δεν είναι άλλος από τον μέγιστο Σπυρόπουλο, ο οποίος σε ματς της Λεβερκούζεν δεν μπορούσε να αποφασίσει για το όνομα του ποδοσφαιριστή Franca τον οποίο και ανέφερε εναλλάξ ως Φράνκα, Φράντσα και Φράντσια. Τι ακούσανε τα αυτάκια μας δεν περιγράφεται. "Οι κόκκινοι διάολοι όπως είναι γνωστοί". Σε ποιόν είναι γνωστοί έτσι, στα καζάνια της κόλασης? Μήπως είναι οι ¨κόκκινοι Βελζεβούληδες"? Αλλά να ήταν μόνο αυτό? Εδώ πέρα ο άνθρωπος ξεκλήρησε τον Λάμπαρντ. Ορφανό τον άφησε ο αθεόφοβος Βερνίκος. Μάλιστα μας είπε "όλοι ξέρουμε που το αφιερώνει". Έλα μου ντε πού? Βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντε-έξι. Η οικογένεια Λάμπαρντ άρχισε αιφνίδια τα τηλεφωνήματα να δούν πόσα ακόμα μέλη της απεβίωσαν. Μάθαμε ακόμα πως ο Φέρντιναντ είναι παίκτης-προπονητής (κατά τον τερματοφύλακας-γιατρός στο Μπλεκ) αφού εκτός του ότι έπαιζε, έκανε και τις αλλαγές. Βέβαια όλα τα λεφτά ήταν η επισήμανση στα πέναλτι "3 γκολ η Μάντσεστερ, αλλά τρία στα τέσσερα". Να πληροφορήσουμε τον Βερνίκο πως ξέρουμε να μετράμε έστω χρησιμοποιώντας τα δάχτυλα. Επίσης μπορεί να έχουμε χάσει την ακοή με τις βλακείες που ξεστόμιζε, αλλά καλώς ή κακώς, διατηρούμε ακόμα την όρασή μας. Ρε σαΐνια της ΕΡΤ που τον βρήκατε αυτόν? Και το χειρότερο...τον πληρώνουμε για να μας καταστρέφει τις ποδοσφαιρικές βραδιές. Στην δική μας πλάτη, και με τα δικά μας φράγκα, κάνει τον τηλεσχολιαστή ο άσχετος. Και καλά αντιλαμβανόμαστε όλοι πως σε παιχνίδια του Ολυμπιακού δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ο άνθρωπος βλέπει τον δαφνοστεφανωμένο και δακρύζει. Αλλά για τα υπόλοιπα ματσάκια, μήπως να το ξαναβλέπατε? Και μια απορία...Πόσα χρόνια διαρκεί η τελευταία μετάδοση του Θεοφιλόπολου? Γιατί έχουν περάσει χρόνια από τότε που το ανακοίνωσε, και ανοίξαμε σαμπάνιες, αλλά στο Euro πάλι αυτόν και τα υπόλοιπα φυντάνια θα έχουμε. Κατά τα λοιπά, ο Κούλογλου σας πείραξε......

Έρχεται

Φίλε Παναθηναϊκέ, Φίλη Παναθηναϊκιά και Τυχόν Εχθρέ Αλλόπιστε Αναγνώστη,

Ετούτο εδώ δεν είναι μπλογκ, ετούτο εδώ είναι κάτι άλλο, ετούτη εδώ η άδολη κι αδέσμευτη φωνή είναι η αποτελεσματικότερη παρέμβαση στο παναθηναϊκό γίγνεσθαι.

Τα γεγονότα βοούν και σύμπτωση επαναλαμβανόμενη δεν (επαναλαμβάνουμε δεν) μπορεί να είναι σύμπτωση.

Φίλε Παναθηναϊκέ, Φίλη Παναθηναϊκιά και Τυχόν Εχθρέ Αλλόπιστε Αναγνώστη,

ό,τι διαβάζεις εδώ σήμερα, το βλέπεις να πραγματοποιείται αύριο.

Εμείς, ναι εμείς, η βαζελοκατάσταση είμαστε οι ρυθμιστές των πραγμάτων και ο λόγος μας είναι διαταγή.

1) Όλα ξεκίνησαν με το εναρκτήριο ποστ του μπλογκ. Απαιτήσαμε να κρατηθεί ο ΠΑΠ και ο ΠΑΠ κρατήθηκε, ενώ όλα έδειχναν ότι όδευε για έξοδο και πιθανώς για γάβρο. Φυσικά η ιστορία έδειξε ότι ο Παπαδόπουλος έκανε έκτοτε δύο επιεικώς άθλιες χρονιές, αλλά αυτό είναι μπισάιντ δε πόιντ της επιδραστικότητός μας.

2) Στη συνέχεια δεν χορτάσαμε ορίζοντας τους παίκτες που πρέπει να μείνουν και επιδιώξαμε κάτι φιλοδοξότερον. Απαιτήσαμε να φύγει ο Τζίγγερ και ως δια μαγείας διοργανώθηκε στο πιτς φυτίλι συλλαλητήριο, ο κόσμος κατέβηκε στον δρόμο και το βουνό συνάντησε στου δρόμου τα μισά τον Μωάμεθ, με αποτέλεσμα η πολυπόθητη νέα διοικητική ημέρα του Παναθηναϊκού να καταφτάσει πέραν πάσης προσδοκίας.

3) Και όποιος κακόβουλος τολμήσει να πει ότι αυτά τα λέγαν κι άλλοι, όχι ποιός άλλος τόλμησε να εισηγηθεί την ρηξικέλευθη πρόταση που εκστόμισε χθες ο Βγενόπουλος, όχι ποιός άλλος απαίτησε να ιδρυθεί το «Πράσινο Derby»;

Γιατί αυτή ακριβώς είναι η διαφορά, Φίλε Παναθηναϊκέ, Φίλη Παναθηναϊκιά και Τυχόν Εχθρέ Αλλόπιστε Αναγνώστη, ετούτου εδώ του μπλογκ απ΄όλα τα έντυπα:

εμείς δεν είμαστε παπαγαλάκια κανενός, δικά μας παπαγαλάκια και μαριονέτες ήταν ο Τζίγγερ χθες, ο Βγενόπουλος σήμερα.

To παιχνίδι το ορίζουμε ΕΜΕΙΣ και οι μεγαλομέτοχοι ΕΜΑΣ διαβάζουν για να ενημερωθούν για το ποιές θα είναι οι επόμενες κινήσεις τους.

Γιάννη Βαρδινογιάννη, Ανδρέα Βγενόπουλε, Παύλε Γιαννακόπουλε και Νίκο Φάδερ,

ο Κριστιάνο Ρονάλντο κλείνει εντός των προσεχών ημερών στην Πανάθα.

YΓ Ντούσαν, ανάφτρα, τώρα μας καψούρεψες ακόμη περισσότερο. Για την πάρτη σου, ματάρες μου, θα ξαναλιώσουμε. Θα στην ξαναπέσουμε για να μας ξανασώσεις. Δεν θα χαθούμε. Είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Τέλος.

Η ανάφτρα κι ο καψουράκος

Η ιστορία με το αποτυχημένο φλερτ Παναθηναϊκού - Μπάγιεβιτς φαίνεται να επαναλαμβάνεται και φέτος ως φάρσα.

Αλλά ας μην πτοούμαστε.

Σαν κατεστραμμένοι καψούρηδες να ξαναπέσουμε σε λίγους μήνες ή του χρόνου στα πόδια της ευθυτενούς ανάφτρας.

Να της γράψουμε παθιασμένα σκυλάδικα για το πόσο πολύ την θέλουμε, πόσο δεν μπορούμε χωρίς αυτήν, πόσο η ζωή μας δεν θα έχει νόημα αν δεν έρθει να μας λυτρώσει από την μιζέρια, εκείνη να μας στέλνει sms γεμάτα υποσχέσεις, να αναστενάζει με νόημα στα τηλέφωνα, να μας λέει συνεχή διφορούμενα «ίσως» τα οποία εμείς θα ερμηνεύουμε ελέω της καψούρας ως «ναι» και εκείνη να βγαίνει μετά έξαλλη και να μας λέει «πώς τόλμησες;», «για ποιά με πέρασες;», να μας λέει ότι την πετύχαμε σε μια παράξενη φάση της ζωής της και ότι αυτή τη στιγμή μας βλέπει μόνο ως φίλους, αλλά στο μέλλον ποιός ξέρει;

Εν τω μεταξύ εμείς να έχουμε πει σε όλους τους φίλους μας ότι, ναι, επιτέλους θα γίνει δικιά μας, ότι, ναι, επιτέλους το όνειρο της ζωής μας θα γίνει πραγματικότητα, ότι, ναι, επιτέλους θα δώσουμε τα χέρια και θα χαθούμε ο ένας στα μάτια του άλλου.

Αχ βρε Ντούσαν, πώς καψουρεύεις έτσι τον Γιάννη μας;

Οι αποχαιρετισμοί της Νέας Εποχής

Εάν στο μυαλό των Τζίγγερ και συν αυτώ υπήρχε η αμφιβολία κατά πόσο ο Γκονζάλες θα μπορούσε να ξαναγίνει αυτός που ξέραμε πριν τις ιατρικές του περιπέτειες και άρα τους απασχολούσε κατα πόσο άξιζε τα χρήματα του πλουσιοπάροχου συμβολαίου του,τους συγκρατούσε η προσωπική του αδυναμία στην ποιοτητα του παίκτη αλλά και η κατανόηση οτι στο σημερινό μεταγραφικό παζάρι θα ηταν σχεδόν αδύνατο να βρεις παίκτη της αξιας του Εκι με 1εκ.

Με την φετινή γεμάτη(σε επεισόδια) χρονιά του,και κυρίως την εντελώς αντιεπαγγελματική και αδικαιολογητη σταση του στα play off, ο Εκι απώλεσε την άνωθεν ανοχή και κατάφερε να γυρίσει μπουμεραγκ η διαφαινόμενη αλλαγή στα οικονομικά μεγέθη της ομάδας:ξαφνικά,φαντάζει πολύ πιο ελκυστικό να διατεθούν περισσότερα χρήματα για την απόκτηση ενός λιγότερου προβληματικού και ισως περισσότερου χαρισματικού μέσου,χωρίς μάλιστα ιστορικο σοβαρών τραυματισμών.Επιπλέον αποφεύγεται και το συναισθηματικο δίλημμα που σίγουρα θ'ακολουθούσε τον επόμενο χρόνο στη λήξη του συμβολαίου του,όπου ο 30άρης πια Εκι με μια μάλλον μέτρια παρουσία θα εδικαιούτο κατά πολλούς άλλο ενα μεγάλο συμβόλαιο τιμής ένεκεν...

Έστω κι έτσι όμως,ένα ηχηρό 'ευχαριστώ" η ανακοίνωση της λύσης της συνεργασίας θα έπρεπε για πολλους λόγους να περιλαμβάνει.Για άλλη μια φορά,μια τεχνοκρατική απόφαση της διοίκησης σερβίρεται τόσο άκομψα επικοινωνιακά,που δημιουργεί άλλον έναν γενίτσαρο.
Ας καλύψουμε εμείς λοιπόν το κενό,με το δικό μας "ευχαριστώ και καλή τύχη",αν όχι για την συνολική του προσφορά,τουλάχιστον για τα όνειρα που ενέπνευσε στο φτωχό παναθηναικό τοπίο των τελευταίων χρόνων.

Και όσο κι αν πολλοί θα διαφωνήσουν,προσωπικά το ίδιο ευχαριστω αισθάνομαι τελικά την αναγκη ν'αποτείνω και στον Ζοσέ Πεσέιρο (που πολλάκις καυτηρίασα),για τον επαγγελματισμό του,για την σκληρή δουλειά που έκανε με την ομάδα,και για την χρησιμοποίηση των επαφών του για την εξασφάλιση αξιόλογων(για το μπάτζετ μας)παικτών για την ομάδα.Δυστυχώς για κείνον δεν κατάλαβε οτι η αποδοχή των όρων προσληψης του εμπεριείχε τους σπόρους της σίγουρης πτώσης του:μέχρι τέλους δεν ομολόγησε τίνος ιδέα ήταν ο αγωνιστικος παραγκωνισμός του Νίνη,εκτός αν η δήλωση "σήμερα έκλεισε στόματα ο Νίνης" δεν ήταν και τόσο άστοχη όσο αρχικα θεωρήθηκε.
Ακομα κι αν στα κρίσιμα ματς έχασε την ευθυκρισία του και βραχυκύκλωσε με καταστροφικα για τους στόχους της ομάδας αποτελέσματα,δούλεψε υπό συνθήκες συνεχούς πίεσης και σ'έναν αρνητικό περίγυρο ως το τέλος.Δεν θάπρεπε να μείνει,αλλά θάπρεπε να φύγει ως φίλος...

Το Πράσινο Derby

Θεωρούσα τον εαυτό μου προχωρημένο, μέχρι που διάβασα στα σχόλια του προηγούμενου ποστ ότι ο Τζόνυ και ο Μιχάλης διαβάζουν και «Derby» και «Πράσινη» και μάλιστα όχι για να συφιλιάσουν ή να κάνουν χαβαλέ με τα αλληλομαχαιρώματα, αλλά επειδή είναι και οι δύο Παναθηναϊκές εφημερίδες.

Ένα απέραντο respect εκ μέρους μου και στους δύο και με την ευκαιρία να επαναφέρω την πρότασή μου η επόμενη ημέρα του Παναθηναϊκού να θεμελιωθεί - σηματοδοτηθεί με δημόσιο κάψιμο και των δύο φυλλάδων και απαγχονισμό στην πλατεία συντάγματος των Κώστα Γκόντζου και Παναγιώτη Μπόμη. Εναλλακτικά, με συνένωση των δυο καλών εφημερίδων σε μία, με τίτλο «Πράσινο Derby», όπου οι μονές σελίδες θα βρίζουν τις ζυγές και τανάπαλιν.

Εν τω μεταξύ στις 10 Απριλίου 2008 ο καλός μας φίλος «Ζουν» προέβλεπε:

«Έχει κανείς αμφιβολία για το τι θα ακολουθήσει; Το μήνυμα μας το έστειλαν οι άνθρωποι. 'Ηταν σαφές και ξεκάθαρο. Πιο ξεκάθαρο δε γίνεται. Φυσέκι για την πέμπτη θέση πάμε. Αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι την ουρά τους απέξω την έχουν βγάλει, γιατί να ζοριστούν; Για να βγούνε δεύτεροι και να παίζουν προκριματικά από τον Ιούλιο; 'Οχι δα. Έχουν «Euro» τα παιδιά και πρέπει να είναι φρέσκα για την Εθνική. Εκεί που τα αγαπάνε και τα προσέχουνε. Εκεί που τους περιβάλλει με αγάπη το κύκλωμα των δημοσιογράφων και οι (παλιοί και νέοι) χορηγοί. Εκεί λοιπόν θα τα δώσουν όλα. Θα σκιστούν. Κορυφαίοι θα είναι, κάνοντας για μία ακόμα φορά πλάκα τόσο στον εργοδότη τους όσο και σους οπαδούς της ομάδας τους. Μετά θα πάνε διακοπές στη Μύκονο και περί τις αρχές Αυγούστου θα ενσωματωθούν στην προετοιμασία. Με το πάσο τους γιατί θα είναι κουρασμένα τα παιδιά. Που να τρέχουν τώρα να παίζουν προκριματικά στο κατακαλόκαιρο; Αφού δε φταίνε αυτοί. Τι να του πει του Καραγκούνη το Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς τον Αγγελή, σε μία ομάδα που του γκρινιάζει;»

Πράγματι, τι να του πει. Ο Αγγελής Μπασινάς συνεχίζει ακόμη να δηλητηριάζει την ομάδα και να της προκαλεί κακό.

Και πέρα από πλάκα ας κάνω μια διάκριση: προτιμώ ας πούμε να μείνει ο Ίβανσιτς, αλλά με τον Ίβανσιτς δυο χρονιές δεν κέρδισα τίποτα. Να μείνει, αλλά αν φύγει έφυγε. Τελεία. Οι εμφανίσεις του Καραγκούνη τώρα δεν αναιρούν ότι με αυτόν αρχηγό και κουμανταδόρο δεν πήραμε τίποτα φέτος. Ο Καραγκούνης δεν εξιλεώνεται τώρα, ούτε θα τον αποθεώσω. Αλλά αν αιτία της αγωνιστικής κατάρρευσης της ομάδας είναι μία φορά η ανεπάρκεια και η κακή απόδοση των ποδοσφαιριστών σε κρίσιμα παιχνίδια, αυτή η γαμημένη αρρώστια στο κεφάλι του «Ζουν» και όλου του «Derby» είναι πενήντα φορές αιτία όλου του σκηνικού των τελευταίων χρόνων. Δεν τους έφταναν οι απ' έξω εχθροί, έπρεπε να γίνει εχθρός και ο Μπασινάς και ο Καραγκούνης. Αν τώρα το παίζει ενωτικός ο Γκόντζος, είναι ο κατεξοχήν σπορέας ενδοοικογενειακής γκρίνιας.

Τους έφταιγαν οι παίκτες, τους έδιωξαν.

Τους έφταιγαν οι οργανωμένοι, τους έδιωξαν.

Οι παίκτες που ήρθαν στη θέση τους καλύτεροι δεν ήταν, ενώ στη θέση των οργανωμένων το μόνο που έμεινε ήταν τα βουβά τσιμέντα της 13.

Ποιός δεν έφυγε; Ποιός έμεινε στη θέση του;

Αυτοί ως άτυποι επικοινωνιολόγοι - εμφυλιοπολεμολόγοι και φυσικά

ο Βασίλης Γκαγκάτσης ως γενικός κουμανταδόρος της διαιτησίας, με τον Τζίγγερ αντί να τον πολεμά να στέλνει τους Πιλάβιους και τους Στράτους να του κάνουν αέρα και να τον γλείφουν,

ενώ ο Γιώργος Μποροβήλος προβιβάστηκε σε αντιπρόεδρο της Σούπερ Λίγκα και απονεμητή τροπαίου.

Επανερχόμενος: συγχωροχάρτι δεν δίνω σε κανένα παίκτη και είναι όλοι υπόλογοι για τις πίκρες επί πικρών. Αλλά τώρα που επιτέλους ο Τζίγγερ έκανε το μεγάλο βήμα, ας καταλάβει ότι δεν μπορεί να συνεχίζουν να τον εκφράζουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Όσο για την «Πράσινη», ήταν πραγματικά εντελώς δύσκολο να γίνει τόσο γρήγορα ένα «Derby» απ' την ανάποδη, κι όμως τα κατάφερε. Γουέλ νταν, μπόις.

Τέλος -αφού έχουμε μπει σε καιρό αγωγών- θα 'θελα ο καινούριος Παναθηναϊκός σε συνεργασία με την ΑΕΚ να εξετάσει τις ευθύνες της ΕΠΟ για την έκδοση δελτίου στον Βάλνερ. Να εξετάσει το ποσοστό της αμέλειάς της και της συνυπευθυνότητάς της που το φετινό πρωτάθλημα έγινε μπουρδέλο. Να της κάνουν και αυτής μια αγωγούλα.

Εκτός αν αγωγές στην ποδοσφαιρική Ελλάδα κάνει μόνο αυτός που και γαμά και δέρνει και οι υπόλοιποι παίζουν τους ρόλους (άψογα πρέπει να ομολογήσει κανείς) του κερατά και του δαρμένου.

Η καρδιά του δικομανή

Εν εξελίξει των κοσμοϊστορικών ιδιοκτησιακών εξελίξεων κι ενώ ο συντελεστής του μπλογκ Thrass κατετάχθη για να υπηρετήσει την μητέρα πατρίδα (μητέρα που φέρεται ως σύζυγος του Νίκου Πατέρα), δυο σύντομες ειδησούλες:

- σηκώνοντας το ενδέκατο, ο Τζόλε δήλωσε ότι η ομάδα του απέδειξε φέτος πως το πρωτάθλημα παίρνει αυτός που έχει την καρδιά του δικομανή.

- σε πάνω από 22.500 εκτιμώνται οι έως τώρα νεκροί από τον κυκλώνα στην Μιανμάρ (υπάρχουν πάντως και οι λιγότερο δυσοίωνες εκτιμήσεις, αφού το «Derby» αναφέρει ότι οι νεκροί δεν ξεπερνούν τις 8.000).

Thanks Jesus for the 4

1) Mόνο μην διαβάσω αύριο τίποτα για την μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε φέτος. Καμία ευκαιρία δεν χάθηκε φέτος. Άξιοι της μοίρας μας είμαστε. Αν μπορούσαμε να παίζαμε έτσι φέτος, ας παίζαμε. Δεν παίζαμε όμως. Η μεγάλη ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί έρχεται τώρα. Και ασφαλώς δεν πρόκειται για την ευκαιρία της δεύτερης θέσης.

2) Στο 68' μπήκε ο Νίνης. Στο 75' ο Σιμάο. Παραδόξως όχι στη θέση του Νίνη.
3) Το πιο αξιοπρόσεκτο σημείο από την σημερινή ΑΕΚ ήταν η αλλαγή Καφέ - Ζούλιο Σέζαρ. Η στιγμή που βγήκε ο παίκτης με τον αριθμό 1 για να μπει ο παίκτης με τον αριθμό 99 σηματοδότησε την αλλαγή με την μεγαλύτερη αριθμητική διαφορά στην έως τώρα ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
4) Καλά ρε Τσώχο, μην σκούζεις έτσι για την Λίβερπουλ. Δεν έχασε και ο θρύλος.