Όχι άλλο κάρβουνο....Βερνίκο.

Είναι ευρέως γνωστό ότι οι Έλληνες είμαστε ποδοσφαιρόφιλο έθνος- εκτός από ανάδελφον. Η παρακολούθηση των ποδοσφαιρικών αγώνων, και κυρίως των τελικών μεγάλων διοργανώσεων, έχει χαρακτήρα ιεροτελεστίας. Ο τελικός τους Τσάμπιονς Λινκ (σύμφωνα με πλήθος αγγλομαθών μπαστουνόβλαχων) είναι μία από τις πλέον ιερές στιγμές στην ζωή του άντρα (θεώρησα πλεονασμό την προσθήκη του επιθετικού προσδιορισμού "ποδοσφαιρόφιλου" καθώς στο λεξικό μου δεν νοείται άντρας που να μην ασχολείται με την μπάλα εκτός και αν μιλάμε για Βόρεια Μύκονο). Είναι η στιγμή που ακόμα και οι γυναίκες αντιλαμβάνονται ότι ενδεχόμενη μουρμούρα, γκρίνια ή άσχετες παρενθέσεις για μοντελάκια και νύχια, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον τσακωμό-και για τους πιο μπρουτάλ στο νοσοκομείο. Είναι η αποθέωση του τρίπτυχου "Πίτσα-Μπύρα-Μπάλα". Και ενώ μέρες τώρα έχεις φτιαχτεί με την ιδέα του επικείμενου τελικού, φτάνει η στιγμή της ζωντανής σύνδεσης και ακούς....τον Βερνίκο. Αντίστοιχο ξενέρωμα δεν υφίσταται διαγαλαξιακά. Μόλις καταλαγιάζει ο θόρυβος από τα αμέτρητα καντήλια που ορημαγδόν χώνει η παρέα, έρχεται το νέο ανέκδοτο. Σχολιαστής του τελικού....ένας-δεν έχει σημασία το ποιός-μπασκετμπολίστας. Σαν να κάνεις αντρική κουβέντα με τον Λάκη Γαβαλά. Μα είναι ποτέ δυνατόν? Από τόσους ποδοσφαιριστές και προπονητές, οι οποίοι θα μπορούσαν να μετριάσουν την αναμενόμενη τραγελαφική μετάδοση του ακατανόμαστου, επέλεξαν κάποιον που ασχολείται με την σπυριάρα? Είναι το σημείο που καταλαβαίνεις ότι η βραδιά ξεκίνησε πάρα πολύ άσχημα και τα χειρότερα έρχονται. Και όντως δεν πέφτεις έξω. Μετάδοση υποτονική λες και παίζουν Βραδυπωριακός-Ταλαιπωριακός. Ευφυολογήματα που προκαλούν έντονες στομαχικές διαταραχές, και βέβαια παντελής άγνοια του αντικειμένου. Οι μισοί και πλέον παίκτες ξαναβαπτίστηκαν στην Βερνίκειο κωλυμβήθρα. Βέβαια πρωτοπόρος σε αυτό δεν είναι άλλος από τον μέγιστο Σπυρόπουλο, ο οποίος σε ματς της Λεβερκούζεν δεν μπορούσε να αποφασίσει για το όνομα του ποδοσφαιριστή Franca τον οποίο και ανέφερε εναλλάξ ως Φράνκα, Φράντσα και Φράντσια. Τι ακούσανε τα αυτάκια μας δεν περιγράφεται. "Οι κόκκινοι διάολοι όπως είναι γνωστοί". Σε ποιόν είναι γνωστοί έτσι, στα καζάνια της κόλασης? Μήπως είναι οι ¨κόκκινοι Βελζεβούληδες"? Αλλά να ήταν μόνο αυτό? Εδώ πέρα ο άνθρωπος ξεκλήρησε τον Λάμπαρντ. Ορφανό τον άφησε ο αθεόφοβος Βερνίκος. Μάλιστα μας είπε "όλοι ξέρουμε που το αφιερώνει". Έλα μου ντε πού? Βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντε-έξι. Η οικογένεια Λάμπαρντ άρχισε αιφνίδια τα τηλεφωνήματα να δούν πόσα ακόμα μέλη της απεβίωσαν. Μάθαμε ακόμα πως ο Φέρντιναντ είναι παίκτης-προπονητής (κατά τον τερματοφύλακας-γιατρός στο Μπλεκ) αφού εκτός του ότι έπαιζε, έκανε και τις αλλαγές. Βέβαια όλα τα λεφτά ήταν η επισήμανση στα πέναλτι "3 γκολ η Μάντσεστερ, αλλά τρία στα τέσσερα". Να πληροφορήσουμε τον Βερνίκο πως ξέρουμε να μετράμε έστω χρησιμοποιώντας τα δάχτυλα. Επίσης μπορεί να έχουμε χάσει την ακοή με τις βλακείες που ξεστόμιζε, αλλά καλώς ή κακώς, διατηρούμε ακόμα την όρασή μας. Ρε σαΐνια της ΕΡΤ που τον βρήκατε αυτόν? Και το χειρότερο...τον πληρώνουμε για να μας καταστρέφει τις ποδοσφαιρικές βραδιές. Στην δική μας πλάτη, και με τα δικά μας φράγκα, κάνει τον τηλεσχολιαστή ο άσχετος. Και καλά αντιλαμβανόμαστε όλοι πως σε παιχνίδια του Ολυμπιακού δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ο άνθρωπος βλέπει τον δαφνοστεφανωμένο και δακρύζει. Αλλά για τα υπόλοιπα ματσάκια, μήπως να το ξαναβλέπατε? Και μια απορία...Πόσα χρόνια διαρκεί η τελευταία μετάδοση του Θεοφιλόπολου? Γιατί έχουν περάσει χρόνια από τότε που το ανακοίνωσε, και ανοίξαμε σαμπάνιες, αλλά στο Euro πάλι αυτόν και τα υπόλοιπα φυντάνια θα έχουμε. Κατά τα λοιπά, ο Κούλογλου σας πείραξε......