Ελλειψη κλάσης,φίλοι μου...

Πέρα απο τις γνωστές και χιλιοειπωμένες ευθύνες της διοίκησης νομίζω δεν είναι άσκοπο να προβληματιστούμε και για την εντός γηπέδου εικόνα...Γιατί δεν είναι ούτε ο Τζίγγερ ούτε ο Μήτσου που δεν θα μπορούσαν να βάλουν γκολ χτες,ας έπαιζαν και 5 ημίχρονα...

Από χθες προσπαθώ να καταλάβω την αιτια που ολες οι ομαδούλες με μας φαντάζουν δυσκολοκατάβλητα θηρία,και την επομενη αγωνιστικη συνηθως απομυθοποιούνται...

Να είναι οτι ξέρουν πως αν προκειται να κανουν ζημιά σε καποιο "μεγάλο",αυτός πιθανότατα θα είναι ο ΠΑΟ και έτσι το διεκδικούν μ'ολες τους τις δυναμεις?Αν είναι έτσι,αυτό σημαινει οτι και στα μάτια και το μυαλό των "μικρών" ο ΠΑΟ εχει μικρύνει πολυ και απλά δεν το λένε για να μην ξυπνήσουν το λαβωμένο θηρίο.

Να είναι η αρνητική ψυχολογία,η" ψύχωση" απο την πολύχρονη στέρηση τίτλων που βαραίνει τα πόδια κάθε φορά που η ομάδα πλησιάζει την "πηγη"?Να είναι οτι έχουμε γίνει ΑΕΚάκι ή ευρωπαίος Ολυμπιακός? Μπορεί κι αυτό,αλλά τοσοι νεοι παίκτες δεν μπορεί να κουβαλάνε αυτό το βάρος...Αφήστε που ο Γκούμας(που φέρει το σχετικο βάρος περισσοτερο απ τον καθένα) ήταν απ τους καλύτερους και στις 2 γκέλες.

Να είναι η ανυπαρξία σχεδίου απ τον Πεσέιρο και η αλλοπρόσαλλη διαχείρηση του υλικού?
Σίγουρα ναι,αλλά και πάλι,σ'αυτή την καμπή δεν θάπρεπε να χρειάζεσαι προπονητή για να κερδίσεις τον Ηρακλή εντος έδρας.

Η ουσία είναι οτι χτες,με τους περισσότερους παίκτες να προσπαθούν φιλότιμα και προκλητική αβάντα απ τον διαιτητή(ιδιαίτερα στις 2-3 αντεπιθέσεις που προσπάθησαν να βγάλουν στο 2ο ημιχρονο) ήταν εμφανές οτι αυτή η ομάδα μόνο από τύχη θα εφτανε στο γκολ της λύτρωσης.Πέρα απ την κραυγαλέα απουσία σχεδίου διάσπασης μιας πολυπρόσωπης άμυνας για μένα είναι πλέον φανερή η έλλειψη έμφυτης κλάσης.
Η έλλειψη του στοιχείου εκείνου που αποσυντονίζει τον αντίπαλο με μια κίνηση,με μιά καθετη μπαλιά εκεί που δεν την περιμένει κανείς,με μια σέντρα η απρόσμενη τροχιά της οποίας δεν αφήνει περιθώρια στον αμυντικό να τοποθετηθεί έγκαιρα,ενα απρόβλεπτο αλλά διαβολικά εύστοχο σουτ.Είναι το χάρισμα που κάνει κάποιον να γράψει μια φράση σαν
"Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω"(Καβάφης,Τα τείχη)
ενώ άλλοι μπορεί να χρειασθούν ολόκληρο βιβλίο και να μην καταφέρουν να μεταδώσουν το ίδιο αίσθημα.
Είναι το ίδιο χάρισμα στο βάδισμα ή το βλέμμα μιας φαινομενικά average γυναίκας που την κάνει όμως να μαγνητίζει τα βλέμματα όπου μπαίνει(βλ.Νάταλι Πόρτμαν ή Κίρα Νάιτλυ).
Είναι το στοιχείο εκείνο που ή το έχεις ή δεν το έχεις:δεν καλλιεργείται!
Απο την ομάδα που ξεκίνησε χτες πραγματική κλάση έχει μόνο ο ασταθής Ιβανσιτς και υπό προυποθέσεις ο Σπυρόπουλος και ο Μάτος(ως πολυ καλο αμυντικό χαφ όμως και τίποτε παραπάνω).Και όμως στον πάγκο βρισκόταν ο Ποστίγκα κι ο Νίνης και εκτός αποστολής ο εριστικος Γκονζάλες!Ελλειψει δουλεμένου σχεδίου ή ακόμα κι όταν αυτό δεν αποδίδει, η κλάση μπορεί να σε ξελασπώσει(οπως εκανε ο Ρίμπο στον περσινό Ολυμπιακο).
Αντ'αυτού προτιμήθηκε η φλύαρη φιλοτιμία του άμπαλου τελικά Καραγκούνη,τα κόρνερ του οποίου καταλήγουν με θαυμαστή ακρίβεια στον αμυνόμενο του 1ου δοκαριού και οι σέντρες του επιτρέπουν στον αμυνόμενο να απολαύσει έναν φρέντο προτού κόψει μετά κανα 5λεπτο την μπάλα.Ή η εξοργιστική χρονοτριβή του Νίλσον ή του Τζιόλη στο κοντρόλ ακόμα και της πιο κοντινης πάσας,κοντρόλ που ξαναφέρνει μπροστά τους τον παίκτη που υποτίθεται οτι θα αφηνε πίσω αυτή η ευλογημένη πάσα.Ή τα αναποφάσιστα πλασέ του σούπερ φιλότιμου Σαλπιγίδη στην Ξάνθη,στο Καραισκάκη κλπ.
Προκύπτει δηλ.οτι από τους παίκτες που κατ'εμέ διαθέτουν κάποια κλάση,2 είναι δανεικοί(Ιβανσιτς,Πόστιγκα),ενας είναι ανέτοιμος αγωνιστικά,εριστικός και με το ενα πόδι στην έξοδο(Εκι),και τον άλλον διοίκηση και προπονητής τον έχουν φαρμακώσει αγνοώντας τον πέρα από καθε λογική(Νινης).Χτες ξεκίνησε ενας!
Αντίθετα έβλεπες τους άγνωστους λάτιν του Φαρέρ να κατέχουν άριστα τα βασικά,να κοντρολάρουν έχοντας ήδη τοποθετήσει το σώμα τους ώστε να περάσουν τον αντίπαλο,να βρίσκονται με δυό μπαλιές,και τον βασικό ανταγωνιστή του Νινη στο περσινό ευρωπαικο Νέων,τον Ααρόν ,να εκθέτει ανεπανόρθωτα τον Πεσέιρο για την μη χρησιμοποίηση του δικού το χαρισματικού μικρού.
Την ιδια ώρα στον κύριο αντίπαλο μετράμε Νικοπολίδη,Τζόλε,Γκαλέτι,Λούα,Κοβάσεβιτς και Μπελούτσι.Αυτός κύριοι είναι ο βασικός αγωνιστικος λόγος που ο γαύρος παίρνει τέτοια ματσάκια άνετα,ενώ εμείς σκοντάφτουμε.
Αν δεν ανατραπεί αυτή η ανισορροπία και παράλληλα δεν φτιάξει η άρρωστη περιρέουσα ατμόσφαιρα αυτης της ομάδας(όπως σωστα ειχε επισημάνει κι ο Γ.Νικας στην συνέντευξη του)προκοπή δεν πρόκειται να δούμε...Και βέβαια έτσι ερχόμαστε στα διοικητικά,στο budget,στο θέμα παράδοσης του μανατζμεντ τουλάχιστον σε κάποιον άλλο και άλλα τετοια "εύκολα" θέματα.