Cojones ( Πανάθα - ΑΕΚ 2-1 )

1. Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας

Στον Τελευταίο Αυτοκράτορα, του Μπερτολούτσι, υπάρχει μια σκηνή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου. Οι Ευνούχοι έχουν μόλις εκδιωχθεί από το παλάτι, παρότι είχαν ευνουχιστεί ακριβώς για να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτό. Τότε, πάνω στην απελπισία τους, διαδηλώνουν κρατώντας από ένα βαζάκι με τα ακρωτηριασμένα... cojones τους.

Ήμουν μικρός όταν πρωτοείδα αυτήν τη σκηνή, αλλά η δύναμη και η «παιδαγωγική» της αξία είναι διαχρονικές. Μάθημα πρώτο, λοιπόν, και σημειώστε το (σιγά μη δεν το ξέρατε), γιατί θα το χρειαστούμε και παρακάτω:
Ποτέ μην κόβεις τα cojones σου.

2. Κίτρινοι Ευνούχοι

Αν ήταν κάτι φανερό στο «ντέρμπι» με την ΑΕΚ, ήταν ότι υπήρχε μόνο μια ομάδα με cojones μέσα στο γήπεδο και αυτή φυσικά ήταν η Πανάθα. Η Θ13 ήταν πάλι γεμάτη (κι ας τής έλειπαν ίσως πολλά παραδοσιακά μέλη), η ατμόσφαιρα θερμή και η ΑΕΚ μπήκε μέσα στο γήπεδο ευνουχισμένη, ενώ οι δικοί μας μασούσαν σίδερα.
Στη συνέχεια, κάτι το ότι η Πανάθα ήταν μπροστά στο σκορ, κάτι οι φιλότιμες προσπάθειες του διαιτητή Καλόπουλου να εκνευρίσει το γηπεδούχο και να φέρει το παιχνίδι στα ίσια, κάτι η κούραση σημαντικών παικτών λόγω Κοπεγχάγης, η ΑΕΚ κάποια στιγμή ισορρόπησε το κέντρο. Αλλά ας το δούμε ψύχραιμα: η ΑΕΚ ήταν επί 89’ λεπτά (μαζί με τις καθυστερήσεις) πίσω στο σκορ και τελικά έκανε 2 ευκαιρίες σύνολο. Το γκολ και εκείνη τού Μπλάνκο. Κι οι δυο από εμπνεύσεις τού -κατά τα άλλα σβησμένου- Ρίμπο, μακριά δηλαδή από την έννοια τής ολοκληρωμένης επιθετικής προσπάθειας.

Και εδώ κλείνει το πρώτο μάθημα: αυτή η ΑΕΚ, που τα media και η διαιτησία σπρώχνουν τόσο ολοφάνερα όλες αυτές τις εβδομάδες, αντί για ομάδα έμοιαζε με διαδήλωση ευνούχων. Από τη στιγμή που κόπηκαν τα cojones τους, και τι να τα κάνουν τα cojones όταν τούς παίρνουν πίπες όλοι και χωρίς αυτά, δεν υπήρχε επιστροφή στον ανδρισμό.

Αυτήν την ευκολία εγχώριου πεοθηλασμού που πλήρωνε τόσο χρόνια ο γαύρος στην Ευρώπη, ήταν η σειρά τής ΑΕΚ να την πληρώσει. Εντός Ελλάδος, βέβαια, αλλά ας γίνουμε πιο ακριβείς: εντός γεμάτης Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

3. Μαλάκας

Αντώνης Μήνου.
(μπορεί κάποιος από το τμήμα μάρκετιν της ΠΑΕ να μού εξηγήσει πώς είναι δυνατό να μεταδίδεται αγώνας τού Παναθηναϊκού από τη ΝΕΤ, στην οποία έχουμε δώσει τα δικαιώματά μας, με εκφωνητές ένα γαύρο και ένα μαλάκα που δε σέβεται το ψωμί που έχει φάει; Έτσι θα προωθήσουμε την Παναθηναϊκή συνείδηση; )

4. Πράσινες χατζάρες

Αν οι Κίτρινοι έφυγαν από τη Λεωφόρο και δαρμένοι και πούστηδες, εμείς, ως Πράσινος Λαός, δεν έχουμε και πολλά για να διαμαρτυρόμαστε. Φαντάζομαι, συμφωνείτε όλοι ότι ο τσαμπουκάς των παικτών μας αυτόν τον καιρό είναι άξιος υπερηφάνιας, και η δουλειά τού Πεσέιρο φαίνεται σε Ελλάδα και Ευρώπη. Δεν έχει πολύ νόημα να διαμαρτυρόμαστε αυτήν τη στιγμή, που η ομάδα ρολάρει σε όλες τις διοργανώσεις. Όλοι βλέπουμε ότι μάς λείπουν τα σπουδαία φουλμπάκ και κάποιος που θα ξεκουράζει τα αμυντικά μας χαφ, αλλά αν δεν μπορούμε να χαιρόμαστε χωρίς μιζέρια τώρα που είμαστε πρώτοι σε όλα, τότε πότε;

Πώς τα έχει κάνει όλα αυτά τα μαγικά ο Πεσέιρο στην άμυνα και την επίθεση; Δεν έχω καταλάβει ακόμα. Αλλά αφήνω τις διαμαρτυρίες μου για όταν θα έχουν απτό περιεχόμενο. Καθώς, τι ακριβώς έχουμε να προσάψουμε στον Τζίγγερ αυτήν τη στιγμή; Για φέτος μιλώ. Τίποτα αγωνιστικό. Αυτή είναι η απλή αλήθεια.
Έχουμε cojones και κρατάμε και τη χατζάρα. Μην κόψουμε τα cojones μας μόνοι μας, και μάλιστα τη στιγμή που δουλεύουν σε φουλ ρυθμούς.

Οι μάγκες μάς έκαναν περήφανους εχθές και το σκορ θα μπορούσε άνετα να είναι στο 4-0. Ας βλέπουμε τη Λεωφόρο πάντα γεμάτη.
Κι όποιος δεν καράφλιασε όταν πρωτοάκουσε τη σύνθεση που κατέβασε ο Πεσέιρο, με Μάντζιους και λοιπές δυνάμεις, να σηκώσει το χέρι του. Έστω και χωρίς βαζάκι.


--------
ΥΓ1. Υπό τούς ήχους τού Suburban Knights των Hard Fi.
YΓ2. H φωτό είναι από το www.contra.gr.