H σαρωτική πορεία του Ολυμπιακού σε Ευρώπη και Ελλάδα (εξ ου και τα ιστορικής αντικειμενικότητας και μηδενικής καφρίλας πρωτοσέλιδα της «Sportday» «Ελλάς - Ευρώπη - Ολυμπιακός» και «Μόνο Εσύ») δίδει την ευκαιρία στον Τάκη τον Λεμονή να δώσει με τη σειρά του την ευκαιρία στον νεαρό και φέρελπι Παπαδόπουλο να κάνει ντεμπούτο σε ηλικία ούτε 16 χρονών και στον λιγότερο νεαρό αλλά εξίσου φέρελπι Κωνσταντίνου να σκοράρει μετά από σχεδόν 16 μήνες.
Ο Παπαδόπουλος τα κατάφερε - ο Μιχάλης όχι. Ο Μιχάλης έτυχε να έχει μια άτυχη στιγμή στο πέναλτι και το ρεκόρ του παραμένει ανέπαφο.
Μιχάλη σε πιστεύουμε, σε στηρίζουμε και μην αφήσεις να σε πάρει από κάτω. Θα σκοράρεις κάποια στιγμή, να δεις· αν όχι στον γάβρο, στον Άρη ή στον Ηρακλή, που θα πας να συνεχίσεις την καριέρα σου.
Το θετικό πάντως είναι ότι ο Ολυμπιακός επικράτησε του φετινού κακού του δαίμονα (των κακών αγωνιστικών χώρων δηλαδή) και το ακόμη θετικότερο είναι ότι ο άνθρωπος που άλωσε Ρώμη και Βρέμη, ο άνθρωπος που παραλίγο να κάψει την Μαδρίτη, ο Τάκης ο Λεμονής, σε μια απίστευτη επίδειξη ταπεινότητας μετέβη μαζί με την αποστολή στην ακριτική Ρόδο και καταδέχθηκε να κάτσει στον πάγκο με αυτόν τον σκατόκαιρο, αντί να μείνει σπίτι του και να μελετήσει το παιχνίδι της Βέρντερ της Βρέμης.
Ακόμη θετικότερο είναι το σημερινό πρωτοσέλιδο του «Φωτός», όπου εκτίθεται η άποψη Στολτίδη πως «με λίγη προπόνηση» ο Τζόλε μπορεί να παίζει χαλαρά μέχρι τα 40 του.
Γιατί όχι και μέχρι τα 50 του. Το πολύ πολύ να φαλακρύνει.
Με αυτά και με αυτά η ΑΕΚ πάει για το μεγάλο διπλό στην Τσεχία, αλλά και να μην το πάρει, αλλά και να χάσει και να αποκλειστεί, ΑΕΚάκι και ομαδούλα που διαλέγει διοργανώσεις δεν δικαιούται να την πει κανείς.
Με αυτά και με αυτά και η δικιά μας ομαδάρα ετοιμάζεται για το 5 στα 5 στην Ευρώπη, αλλά είτε το κάνει είτε όχι, είτε κερδίσει στο Καυταντζόγλειο είτε όχι, μια είναι η λύση και την ξέρει το «Derby» και ο Κώστας ο Γκόντζος: Πιστέψτε- Στηρίξτε - Παλέψτε.
Όπως πάντα τέτοια εποχή, ο Κώστας και ο «Ζουν», βρίσκονται σε θέση μάχης, ζωσμένοι με τα φισεκλίκια τους και πολεμάνε τα κακά θεριά που κάνουν βρώμικο πόλεμο στην ομαδάρα μας, χτυπώντας την με ύπουλα και άθλια μέσα.
Ό,τι κι αν συμβεί στο μέλλον, they will always have 2004, την ένδοξη χρονιά του νταμπλ, την χρονιά που ο Παναθηναϊκός μας πήρε και πρωτάθλημα και κύπελλο.
Το τι έγινε τα επόμενα χρόνια λίγη σημασία έχει. Όπως και το τι έγινε τα τρια προηγούμενα χρόνια στην Ευρώπη.
Α, το 04! Το τέσσερα, η χρονιά των θριάμβων, στους οποίους δεν συμπεριλαμβάνεται αυτός της Εθνικής, αφού πρόκειται για ένα βδελυρό κατασκεύασμα των μίντια, αυτών των σατανάδων που ζουν και πεθαίνουν για το κακό του Παναθηναϊκού μας.