Τι συμβαίνει τελικά?

Σε πρώτη φάση θέλω να δηλώσω την απογοήτευσή μου που με εξαίρεση τον Οld Boy-και αυτόν παρωδικά-κανείς άλλος δεν συμμετέχει με νέα άρθρα στο blog.Έχω την βεβαιότητα ότι μπορούμε να αναπτύξουμε πολλά θέματα σχετικά με την αγαπημένη μας ομάδα, η οποία και παρουσιάζει αρκετά προβλήματα πάσης φύσεως. Ένα απο αυτά-για να έρθω στο προκείμενο-είναι το διοικητικό πρόβλημα.Και δεν εννοώ τα κλασικά "Παύλε θεέ πάρε την ΠΑΕ" κτλ. Προς μεγάλη μου απορία, η οποία μετατράπηκε σε οργή και εν συνεχεία σε σκεπτικισμό, είδα έναν πρώην ποδοσφαιριστή της ομάδας να προστίθεται στον κατάλογο των παραπονούμενων ποδοσφαιριστών. Ο κατάλογος αυτός ήδη είναι υπεράριθμος καθώς, εξαιρώντας το εμετικό "μέλος", θέση σε αυτόν έχουν οι Σειταρίδης, Μπασινάς, Κοτσόλης, Κωνσταντίνου, Σαπάνης, Κυριάκος, Λυμπερόπουλος, Ολισταντέμπε και από σήμερα ο Γκέκας. Είναι γνωστό ότι στις ποδοσφαιρικές ικανότητες του εν λόγω δεν είχα καμία εκτίμηση. Προβληματίζομαι όμως με τα λεγόμενα όλων αυτών για την διοικητική οργάνωση και τα πεπραγμένα αυτής. Σε κάθε νόμισμα βέβαια υπάρχουν δυο όψεις. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως και οι δυο όψεις αυτές δεν φαίνεται να κολακεύουν τους κρατούντες στην ΠΑΕ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ. Η μία λοιπόν όψη, είναι ότι όλοι αυτοί είναι κακοί χαρακτήρες, αγνώμονες, πουλητάρια και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Εάν αυτό συμβαίνει τότε για ποιόν λόγο αγοράστηκαν ή καθιερώθηκαν φορώντας το τριφύλλι στο στήθος. Δεχόμενος ως αξίωμα ότι η ομάδα είναι πάνω απ'όλα, οι κύριοι αυτοί δεν θα έπρεπε να περάσουν ποτέ το κατώφλι της Παιανίας. Σε μια πιό ευμενή για την διοίκηση εκδοχή,δηλαδή ότι δεν πρέπει να της καταλογιστεί ότι δεν διέκρινε την αθλιότητα των χαρακτήρων, οι παίκτες αυτοί δεν γαλουχήθηκαν με τα σωστά ιδεώδη, δεν έγιναν άρρωστοι Παναθηναϊκοί όπως κάποιοι άλλοι σε διαφορετικούς συλλόγους.. Άρα και πάλι η διοίκηση φέρει ευθύνη. Η άλλη όψη του νομίσματος λέει ότι η ΠΑΕ έχει μια καταδυναστευτική διοίκηση με αποικιοκρατική νοοτροπία που φέρεται απαξιωτικά στους ποδοσφαιριστές, είτε κατηγορώντας τους για απώλεια τλιτλων(βλ. κότες),είτε προσφέροντας ελάχιστα για την αξία τους χρήματα, είτε με αχαριστία με το γνωστό "το Μοναστήρι να είναι καλά" λοιδορώντας τους επειδή δεν συμφώνησαν με την προτεινόμενη αύξηση αποδοχών και έφυγαν. Δεν ξέρω τι από τα δυο συμβαίνει και τι ενδεχομένως θα βόλευε την εταιρεία να συμβαίνει. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι αναφέρονται στην φυγή τους από την ομάδα σαν λύτρωση. Δεν ξέρω κανέναν υπάλληλο ο οποίος να φεύγει με την θέλησή του από μία εταιρεία και να καταφέρεται με τέτοιο μένος για τους πρώην εργοδότες του. Θα το καταλάβαινα εάν όλοι αυτοί ξέπεφταν και οδηγούνταν σε χειρότερες οικονομικά κτλ λύσεις. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβει. Όλοι αυτοί λένε ότι εκεί που πήγαν βρήκαν καλύτερες συνθήκες εργασίας και ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ χρήματα. Το εντυπωσιακό δε προκύπτει σε περίπτωση σύγκρισης με άλλες ομάδες. Πάρτε την περίπτωση του Σαπάνη. Έφυγε από μας ως αδικημένος, έκανε δηλώσεις δυσφορίας κτλ. Έφυγε από την ΑΕΚ με μεθοδεύσεις περίεργες-μείωση προσωπικότητας με δηλώσεις για την αξία του και προπόνηση με μπουλντόζες-και παρ'όλα αυτά δεν είπε κακή κουβέντα για κανέναν. Βενετίδης, Άλβες, Κόντης και πολλοί άλλοι επίσης. ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ? Γιατί η ομάδα που αποτελούσε πρότυπο και ευλογία για κάθε ποδοσφαιριστή από 85 μέχρι 2000 έχει ξεπέσει έτσι? Πόσοι ακόμα παίκτες θα διαλαλούν ότι δεν έχουν πρόβλημα να πάνε στους κατάπτυστους? Και μήπως η έλλειψη πάθους και αγωνιστικότητας οφείλεται σε όλα τα ανωτέρω?Μήπως έχουμε χάσει την ταυτότητά μας? Θα ήθελα τις γνώμες σας.....