Τριφυλλάρα είσαι τρέλλα
με το τέταρτο αστέρι στην φανέλλα.
με το τέταρτο αστέρι στην φανέλλα.
ΥΓ. Θοδωρή, δεν σε βρίζαμε όλοι. Κι όσοι σε έβριζαν σε έβριζαν γιατί μας έπαιζες μόνος σου, ίσως στην πιο συγκλονιστική βραδιά σου. Είσαι πολύ μεγάλος παίκτης κι έχεις κάνει την ομάδα σου σχεδόν εξίσου μεγάλη, αλλά σήμερα έχασες από μια ακόμη μεγαλύτερη, από την τέσσερεις φορές Πρωταθλήτρια Ευρώπης, σε έναν καταπληκτικό τελικό, όπου τα δυο μεγάλα πλέι μέικερ της Ευρώπης έτυχε να είναι Έλληνες και έτυχε να βρεθούν αντιμέτωπα.
Απόψε ήταν όλοι εκεί, οι θρύλοι του χθες και οι θρύλοι του σήμερα, ο Γκάλης, ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αυτός που κάποτε έλεγαν Γκαστόνε, αλλά την αξία στον αθλητισμό θα τη δυσφημήσεις μία, θα τη δυσφημήσεις δύο, αλλά αυτή τελικά θα φανεί και θα καταυγάσει.
Το μπάσκετ με τους Γιαννακόπουλους γράφει ιστορία, γιατί το ζήτημα είναι μεν τα λεφτά, αλλά ποτέ μόνο τα λεφτά: είναι τα λεφτά, συν την τεχνογνωσία, συν τη συνολική ατμόσφαιρα που αποπνέει όλος ο οργανισμός. Κι ο οργανισμός του μπάσκετ αποπνέει εξακολουθητικά υγεία, τη στιγμή που τα όποια λεφτά βάζει ο Τζίγγερ είναι λεφτά ορφανά, λεφτά που δεν συνοδεύονται από τεχνογνωσία σε μια ατμόσφαιρα που αποπνέει εξακολουθητικά αρρώστια, σε έναν οργανισμό που μέσα του μικραίνουν όσοι έρχονται, τη στιγμή που στον οργανισμό του μπάσκετ μεγαλώνουν όσοι έρχονται.
Και στην Μαδρίτη θα είναι ωραία, με το πε - με το πέμπτο για παρέα.
Ή και χωρίς αυτό. Τα τέσσερα είναι ωραία, οι αναμνήσεις είναι ωραίες, ο ιδρώτας στο γήπεδο είναι ωραίος, το διαχρονικό μεγαλείo που βιώνουμε με αυτήν την ομάδα είναι ωραίο, ο Αλβέρτης με τον οποίο ανδρωθήκαμε όλοι μας παρέα είναι ωραίος, ο Αλβέρτης έφηβος στον τάφο του Ινδού κι εμείς έφηβοι να τον παρακολουθούμε, ο Αλβέρτης να σηκώνει το τέταρτο ευρωπαϊκό 17 χρόνια μετά κι εμείς να τον παρακολουθούμε, να παρακολουθούμε αυτόν που επέλεξε σοφά να μείνει και να μην φύγει ποτέ από τον υγιή οργανισμό, μεγαλώνοντας μέσα του κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Είναι μερικές αθλητικές βραδιές που σε γεμίζουν.
Απόψε ήταν όλοι εκεί, οι θρύλοι του χθες και οι θρύλοι του σήμερα, ο Γκάλης, ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αυτός που κάποτε έλεγαν Γκαστόνε, αλλά την αξία στον αθλητισμό θα τη δυσφημήσεις μία, θα τη δυσφημήσεις δύο, αλλά αυτή τελικά θα φανεί και θα καταυγάσει.
Το μπάσκετ με τους Γιαννακόπουλους γράφει ιστορία, γιατί το ζήτημα είναι μεν τα λεφτά, αλλά ποτέ μόνο τα λεφτά: είναι τα λεφτά, συν την τεχνογνωσία, συν τη συνολική ατμόσφαιρα που αποπνέει όλος ο οργανισμός. Κι ο οργανισμός του μπάσκετ αποπνέει εξακολουθητικά υγεία, τη στιγμή που τα όποια λεφτά βάζει ο Τζίγγερ είναι λεφτά ορφανά, λεφτά που δεν συνοδεύονται από τεχνογνωσία σε μια ατμόσφαιρα που αποπνέει εξακολουθητικά αρρώστια, σε έναν οργανισμό που μέσα του μικραίνουν όσοι έρχονται, τη στιγμή που στον οργανισμό του μπάσκετ μεγαλώνουν όσοι έρχονται.
Και στην Μαδρίτη θα είναι ωραία, με το πε - με το πέμπτο για παρέα.
Ή και χωρίς αυτό. Τα τέσσερα είναι ωραία, οι αναμνήσεις είναι ωραίες, ο ιδρώτας στο γήπεδο είναι ωραίος, το διαχρονικό μεγαλείo που βιώνουμε με αυτήν την ομάδα είναι ωραίο, ο Αλβέρτης με τον οποίο ανδρωθήκαμε όλοι μας παρέα είναι ωραίος, ο Αλβέρτης έφηβος στον τάφο του Ινδού κι εμείς έφηβοι να τον παρακολουθούμε, ο Αλβέρτης να σηκώνει το τέταρτο ευρωπαϊκό 17 χρόνια μετά κι εμείς να τον παρακολουθούμε, να παρακολουθούμε αυτόν που επέλεξε σοφά να μείνει και να μην φύγει ποτέ από τον υγιή οργανισμό, μεγαλώνοντας μέσα του κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Είναι μερικές αθλητικές βραδιές που σε γεμίζουν.
Παναθηναϊκός - ΤΣΣΚΑ Μόσχας, 93 - 91.
Παρίσι - Θεσσαλονίκη - Μπολόνια - Αθήνα.
Το be continued.
Παρίσι - Θεσσαλονίκη - Μπολόνια - Αθήνα.
Το be continued.
10 σχόλια:
qfdoih hohg ho sebvmdpphf dhohdllbnoyr oosfrot ghhjoesaww flhkobvmcxz lhogrescxmmn jjuoy hldfrjeisoa lhoffsreapfg hojjm,j hojo jojoaaws xxewpadnbvc,fdk foogo grepfdlacvb jjo gdssanvcd fuuwonnmlkyifijoiheihc sseofdr aseprwebnm glhoytlfds scvbnhmyt iogiigiiv gnfnbv,jnji jgjijfs vjfvb,mnjijtitiewehfoihf oirhojibvfnvlkn ojfiohoirh i
ΠΑΛΑΒΩΣΑ
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΘΗΝΑ’Ι’ΚΟΣ!!
Ο μπασκετικός ΠΑΟ μας έκανε για άλλη μια φορά περήφανους και πιστοποίησε την αξια του ως η κορυφαία ομάδα τόσο σε Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη…
…επειτα από την αντιδιαστολη αναμεσα στον χτεσινο αγωνα του μπασκετικου παναθηναικου και τον σημερινο αγωνα του ποδοσφαιρικου παναθηναικου, εξαγεται με ασφαλεια το συμπερασμα ότι για να φτασει ο ποδοσφαιρικος ΠΑΟ το δυσθεωρητο επιπεδο που εχει θεσει ο μπασκετικος ΠΑΟ, πρεπει η ΠΑΕ να ακολουθησει την συνταγη-μοντελο της ΚΑΕ…πρεπει δηλαδη να γινουν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τα εξης:
1) αγορα παικτων με ουσια, που θα βοηθησουν αμεσα την ομαδα. Τα τελευταια 10-15 χρονια ο μπασκετικος παναθηναικος εχει φερει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ονοματα από το παγκοσμιο μπασκετ… όχι μεταγραφες «φουσκες» και αμφιλεγομενες…
2) επιλογη προπονητη με αναγνωρισμενη αξια, με θητεια σε μεγαλες ομαδες του εξωτερικου και που θα εμπνεει σεβασμο σε παιχτες και διοικηση και που θα εχει τον απολυτο ελεγχο μεταγραφων και λοιπων…τώρα που φεύγει ο ΜΟΥΝΙΟΘ [ενας ικανός προπονητης με θητεια σε μεγαλες ισπανικες ομαδες, και ιδιαιτερα «μελετηρος»], πρέπει να αντικατασταθεί από ένα προπονητή που θα εχει τον 1ο λογο για όλα [όπως κάνει ο ΦΕΡΕΡ στην ΑΕΚ], και όχι να είναι υπολογος στον Βελιτς!!
…ΠΑΝΑΘΑ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΨΕΣ ΞΑΝΑ… ΠΛΕΟΝ ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙΣ…ο ποδοσφαιρικος ΠΑΟ τα τελευταια χρονια μας ταξιδευει μέχρι την κολαση…και ενιοτε μεχρι το…καθαρτηριο…
ΜΙΑ ΔΙΟΡΘΩΣΗ
"…επειτα από την αντιδιαστολη αναμεσα στον χτεσινο αγωνα του μπασκετικου παναθηναικου και τον σημερινο αγωνα του ποδοσφαιρικου παναθηναικου"
...εννοούσα "...χτεσινο αγωνα του μπασκετικου παναθηναικου και τον προχτεσινό αγωνα του ποδοσφαιρικου παναθηναικου""
ΑΛΛΑ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ, ΟΠΟΤΕ ΣΥΓΧΩΡΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΑΘΑΚΙ...
Old boy καταντα εκνευριστικο να με καλυπτεις απολυτα καθε φορα!
Αλλα χαλαλι!για μια ακομα φορα θιγεις 4-5 θεματα,που καθενα αξιζει 2-3 ποστ μονο του,μεσα σε λιγες σοφα συμπυκνωμενες γραμμες.
ΥΓ.1.
Και γω δε συμφωνω με τις βρισιες στο Θοδωρη Παπαλουκα,αλλα και κεινος το παρακανε οταν τον πηραν τα δακρυα επειδη το κυπελλο πηγε σε μια ελληνικη ομαδα,Μεσα στην Αθηνα,παρα τη δικη του καταπληκτικη βραδια.Θα μπορουσε και κεινος να χειροκροτησει ιπποτικα και να χαιρετησει το κοινο της πατριδας του.Εχω την αισθηση οτι επραξε ετσι για να μπει στην καρδια του Αγγελοπουλου.
ΥΓ.2
απολυτα σωστο αυτο(το εχουμε ξαναγραψει αλλωστε)για την ατμοσφαιρα που αποπνει το ενα και το αλλο τμημα.
Δεν ειδα τον Παυλο και το Θαναση να δυσανασχετουν επειδη 5 εκ.ευρω δεν επαιξαν λεπτο!Στηριζουν απολυτα τον προπονητη τους,εστω κι αν κανει ενιοτε ακριβα λαθη.
Ζω τη δική μου ονειρική επόμενη μέρα ξανά και ξανά.
Οταν 12 χρονώ με ρώταγαν γιατι παίζω μπάσκετ και όχι ποδόσφαιρο, τους απαντούσα οτι το ποδόσφαιρο "βρωμάει".
Εκτοτε εχω δικαιωθεί για την επιλογή μου δεκάδες φορές.
Μπράβο για το θέαμα, μπράβο για την κούπα,μπράβο στους Γιανακόπουλους.
Δεν θέλω ούτε να σκέπτομαι οτι βρίστηκε ο Τεό, που αν αγωνιζόταν με την Εθνική ομάδα, οι ίδιοι δεν θα τον έβριζαν.
Μη τα βλέπουμε όλα με γυαλιά.
Ειναι παικταράς ο άνθρωπος.
Θέλω να προσθέσω κάτι εδω, μια και συγρίνεται ο Τζίγκερ με τους Γιαννακόπουλους :
1. Ο Γιαννακόπουλος είναι άνθρωπος που νιώθεις οτι μπορείς να του μιλήσεις στο δρόμο αν τον πετύχεις.
- Ο Τζίγκερ ; ...απλησίαστος.
2. Οι Γιαννακόπουλοι είναι κοντά στον κόσμο. - Ο τζίγκερ ;
3. Προπονητής : Μην ξεχνάμε οτι ο Ομπράντοβιτς εχει ασκήσει και κριτική στους οπαδούς της ομάδας του με τρόπο συχνά.
Ειναι σαν να λέει : Κάνω κουμάντο, με στηρίζει ο Γιαννακό, αλλα κι εσείς, προσέχετε μην κάνετε κακό στην ομάδα.
- Ο Τζίγκερ ; ο Μουνιόθ, ο Μαλεζάνι ;
4. Το ίδιο το άθλημα δείχνει το πώς θα πετύχεις.
Καντε σύγκριση αθλημάτων.
Βγάλτε συμπεράσματα.
Αντε και πάλι μπράβο και πάντα ετσι !
Το βράδυ της Παρασκευής και το βράδυ της Κυριακής, μέσα στο ΟΑΚΑ, παρέα με τους ωραίους φίλους που μοιράζονται μαζί μου την αγάπη -και- για την μπασκετική ομάδα μας, έζησα τη μέθεξη: βίωσα στην πράξη όλες αυτές τις αξίες που εκφράζει για μένα ο Παναθηναϊκός.
Είχα βέβαια την απρονοησία να ζήσω "live" και τη θλιβερή παρένθεση του Βόλου. Όμως, τα τέσσερα αστέρια, με τη λάμψη τους, κάνουν αυτή τη λαχανί μουτζούρα που εμφανίστηκε το Σάββατο το βράδυ στο Πανθεσσαλικό, να φαίνεται ασήμαντη, να φαίνεται μακρινή.
Γιατί ο πραγματικός Παναθηναϊκός, ανεξάρτητα από το χρώμα και το μέγεθος της μπάλας, εμφανίστηκε χθες το βράδυ. Αυτή είναι η ομάδα μας, αυτή είναι η δυναμική της, αυτή είναι η θέση της. Τα θλιβερά "επιχειρηματικά" υβρίδια που διαχειρίζονται την ποδοσφαιρική εκδοχή της, μπορεί να θαμπώνουν την εικόνα της, αλλά δεν μπορούν να διαγράψουν το περιεχόμενό της. Κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θα το καταλάβουν. Και είτε θα αποφασίσουν να δουν το θέμα με τη σοβαρότητα που του αρμόζει, είτε το φτύσιμο που ήδη τρώνε από παντού θα γίνει ποτάμι και θα τους παρασύρει απεπιστρεπτί...
Υ.Γ. Στις αξίες για τις οποίες μίλησα παραπάνω, ασφαλώς δεν περιλαμβάνεται η αθλιότητα εναντίον του Παπαλουκά. Αλλά αυτή την αποδίδω σ΄ έναν -ευάριθμο- όχλο, παράγωγο της ποδοσφαιρικής μαλακίας, που δυστυχώς τελεί υπό την ανοχή των Γιαννακοπουλαίων, οι οποίοι είναι γενικώς υπέροχα γνήσιοι, αλλά μερικές φορές απαράδεκτα παρορμητικοί...
Squarelogic, το κλάμα του ήταν νομίζω κλάμα ενός ανθρώπου που τα έδωσε όλα και η ομάδα του έχασε. Άκουσα συνέντευξή του μετά το ματς που τον ρώτησαν «Πώς αισθάνεσαι μετά την εμφάνισή σου στο φάιναλ φορ;» και απάντησε «Δεύτερος». Από εκεί και πέρα μετά τα τόσα μπινελίκια δεν είχα την απαίτηση να χειροκροτήσει κιόλας. Να πούμε πάντως ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Λευτέρη Σούμποτιτς που τον έδιωξε πριν χρόνια από τον γάβρο και δεν άφησε να χτιστεί η ομάδα επάνω του.
Old Boy γι' άλλη μια φορά έγραψες ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ποστ πάνω σε μια ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ στιγμή!
και για οποιον θελει κατι σχετικο και πολυ διδακτικο,ας περασει μια βολτα απ το squarelogic.blogspot.com!
Εν ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ αδέλφια,
Όλα καλά αλλά το πρώτο θέμα δεν θα έπρεπε να είναι ο Παπαλουκάς... ούτε πρώτος στους θρύλους μετά τον Γκάλη.
Μεγάλος παίκτης αλλά όταν έκανε χειρονομίες (όχι μόνο φέτος... και πέρυσι με την ΤΣΣΚΑ τα ίδια έκανε) θα έπρεπε να το περιμένει.
Απλά για να ξέρουμε τι λέμε. Και ΌΧΙ δεν τον έβρισα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το ήθελε το μπινελίκι του.
Με ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ εκτίμηση,
Παππάς10 ή κατά κόσμον Μιχάλης.
Δημοσίευση σχολίου