Μόνο στον Παναθηναϊκό γίνονται αυτά που έγιναν χθες με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Ή μάλλον, για να το πω καλύτερα, μόνο από τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού!Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006
Ντέγιαν
Μόνο στον Παναθηναϊκό γίνονται αυτά που έγιναν χθες με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Ή μάλλον, για να το πω καλύτερα, μόνο από τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Δεν υπάρχουν λόγια να πεις γι αυτό που ζήσαμε εχθές...Είναι ο μοναδικός παίκτης που αγαπήσαμε τόσο πολύ....
Dejan σ ευχαριστούμε
Τα βλέπεις Αντωνάκη;
Κάτσε τώρα μαλάκα να φτύνουν εσένα και το γιο σου για όλη σας τη ζωή!
Και άλλαζε κανάλι σε παρακαλώ όταν βλέπεις τέτοια για να μην στεναχωριέσαι! ΤΟΜΑΡΙ!
Παρενέβην και έβαλα φωτογραφία πάλι (από το contra.gr), ελπίζω να μην έκανα κακώς. Από το ίδιο σάιτ και η δήλωση του Ντέγιαν: «Θα είμαι πάντα οπαδός αυτής της ομάδας. Ελπίζω και ο γιος μου να γίνει Παναθηναϊκός».
Για μένα, δίπλα στο λήμμα αθλητής -νικητής πρέπει να υπάρχει το βιογραφικό του Ντέγιαν Μποντιρόγκα.
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κάποιος την προσφορά του μποντ στην ομάδα.Ισως ο τελευταίος που μπορούσε να παίξει το σύστημα "μόνος μου κ όλοι σας".Πραγματικά τεράστιος παίχτης.Πιστεύω πως ο Δημητράκης από την τωρινή ομάδα είναι παίχτης με ανάλογα προσόντα.Δεν είναι τυχαίο που η ομάδα χτίζεται γύρω του.Πολλά χρόνια ακόμα ο μπασκετικός Παναθηναικος δεν θα χει πρόβλημα να πρωταγωνιστεί εντός και εκτός συνόρων.
Ο Ντέγιαν ήταν ο ορισμός του τρελαμένου Παναθηναϊκού, του παίκτη-νικητή και το αποδείκνυε με πράξεις σε κάθε παιχνίδι. Πάντα ξέσκιζε τους γαύρους γιατί αφ'ενός τους σιχαίνεται και αφ'ετέρου γιατί ήξερε τι σημαίνει για μας κάτι τέτοιο. Πάντα έλεγε πολύ λιγότερα από αυτά που έκανε μέσα στο γήπεδο. Σε κάθε ευκαιρία μας ξεσήκωνε και μας έκανε να νιώθουμε ότι είναι ένας από εμάς. Ποτέ δεν κρύφτηκε στα δύσκολα και όταν η μπάλα έκαιγε, έπαιρνε την ομάδα στην πλάτη του. Αγάπησε την ομάδα πραγματικά. Όταν ένας δισεκατομμυριούχος κλαίει από συγκίνηση βλεποντας την αναγνώριση του κόσμου, αυτό λέει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το αντριλίκι του. Το τηγάνι φλεγόταν και αυτός αντί να κοτέψει πωρωνόταν ακόμα περισσότερο. Δεν θα ξεχάσω την επική μπουνιά στον αληταρά τον Τόμιτς. Είμαι δε σίγουρος ότι αν γινόταν να τον θάψει ζωντανό θα το έκανε. Μας έκανε πρωταθλητές. Αισθάνομαι μεγάλη συγκίνηση κάθε φορά που τον βλέπω. Είναι ίσως ο μοναδικός παίκτης με τον οποίο νιώθω να ταυτίζομαι και να αγαπώ παθολογικά χωρίς καν να τον ξέρω. Και τα γαβρόσκυλα του έδιναν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ λεφτά για να πάει εκεί όταν έφευγε από τον Παναθηναϊκό. Η απάντησή του ήταν κάτι παραπάνω από αποστομωτική:Είμαι Παναθηναϊκός, δεν θα έπαιζα ΠΟΤΕ για σας. ΝΤΕΓΙΑΝ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ. Και κυρίως γιατί απέδειξες ότι κάποιοι παίζουν ακόμα για την φανέλα και για τον κόσμο. Ότι δεν εξαγοράζονται σε πρώτη ευκαιρία.
Αν αυτά που γράφω είναι λίγο μπερδεμένα και χωρίς αρχή και τέλος, ζητάω συγγνώμη αλλά είμαι πολύ φορτισμένος συναισθηματικά.
"SΕΧ, DROGA & DEJAN BODIROGA"
Ήμουν και γω χθες στο ΟΑΚΑ - η εμπειρία ήταν υπέροχη, πραγματικά. Ήταν άραγε κανείς σας παρών στο Σπόρτινγκ, πριν από 2 χρόνια, όταν ο Ντέγιαν ήρθε για πρώτη φορά ως αντίπαλος, με τη φανέλα της Μπάρτσα; Και εκείνη η βραδιά θα μείνει αξέχαστη.
Θεωρώ δε ότι το "κλου" της χθεσινής βραδιάς ήταν η τελευταία φάση: η μπάλα στα χέρια του Ντέγιαν, ο οποίος "ψάχνει" τη διείσδυση και το lay-up. Ο κόσμος, όρθιος, παραληρεί, φωνάζοντας το όνομά του. Ο Μήτσος όμως, είναι γεννημένος νικητής και "εγωϊστής". Κυνηγάει τη φάση "σκυλίσια" και δίνει μεγαλοπρεπή τάπα! Αυτόματα, ο κόσμος αρχίζει να φωνάζει "Διαμαντίδης"! Πολύ εύστοχα, η sportday είχε σήμερα τίτλο: "Παράδοση - Παραλαβή". Ο μεγάλος ηγέτης του αύριο παίρνει τη σκυτάλη από τον σούπερ σταρ του χθες, μέσα στον αγωνιστικό χώρο...
Αυτά, να τα βλέπει η "διοικούσα οικογένεια", που δεν κατάφερε τόσα χρόνια να δημιουργήσει ένα τέτοιο κλίμα γύρω από την ποδοσφαιρική ομάδα. Αλλά πώς να το καταφέρει; Ούτε τους ηγέτες τους παρελθόντος τίμησε, ούτε κάποιον αντίστοιχο "Ντέγιαν" κατάφερε να ντύσει στα πράσινα... Τουλάχιστον οι Παυλοθανάσηδες, με την τρελάρα τους και το ένστικτό τους, δημιούργησαν καταστάσεις που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
για μενα η αποθεωση του Μποντι ειναι ακομα πιο σημαντικη εαν λαβει κανεις υποψιν του οτι δεν τερματισε την καριερα του στον Παναθηναικο,αλλα αποχωρησε οταν ο Παυλος αποφασισε να μειωσει καπως το μπατζετ της ομαδας(ειχε φτασει να παιρνει 2,5 εκ ευρω!).Θα περιμενε κανεις να υπαρχει μια πικρα στη διοικηση και τον κοσμο της ομαδας για ενα δισεκατομμυριουχο που δηλωνε μεν οπαδος της ομαδας αλλα την εγκατελειψε για καποια χρηματα παραπανω που μαλλον δεν θα χρειαστει ποτε του...η συνεχιζομενη ταυτιση του ομως με την ομαδα,η καλη του επικοινωνια με τους Γιαννακοπουλους απο τη δΙκη του πλευρα,και η αποθεωση που του επιφυλαξε ο ξεχωριστος κοσμος του ΠΑΟ την πρωτη φορα που ηρθε σαν ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ(απο την αλλη πλευρα) ΠΑΓΙΩΣΕ,ΣΦΥΡΗΛΑΤΗΣΕ την σχεση αυτη,με αποκορυφωμα την προχτεσινη βραδια.Ηταν και η πρωτοκαθεδρια του στους αγωνες κατα του Ολυμπιακου,και η αλησμονητη μπουνια στον Τομιτς που την επιζητουσε διακαως(πνευματικο τεκνο του Ιωαννιδη γαρ)που τον καθιερωσε στην παναθηνακη συνειδηση σαν ηγετη,μπροσταρη,ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ!
Τεραστιος παικτης ηταν και ο Ρατζα(ακομα θυμαμαι με τι δεος τον εβλεπα να κατεβαζει καποιες φορες τη μπαλλα απ το ενα καλαθι στο αλλο),αλλα δεν εδειξε την ιδια προσηλωση στην ομαδα-και ηρθε να κολλησει τα τελευταια ενσημα στον Γαυρο.Να μην πουμε για τους ποδοσφαιριστες που εφυγαν απ την Παιανια και εριξαν μαυρη πετρα πισω τους λες και δεν ανδρωθηκαν εκει...λες και δεν υπαρχει ενας ολοκληρος λαος που τους αποθεωνε,τους ανεβαζε,τους λατρευε για τον οποιον θα αξιζε να εμφανιστουν στη γηπεδο(κι οχι για την στριφνη διοικηση του).
Τελικα μερικοι ανθρωποι εχουν το χαρισμα να βλεπουν μακρυτερα απο το πληθος,να αντιλαμβανονται σαν υψιστη ανταμοιβη την ΤΙΜΗ και την ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ του κοσμου που τους λατρεψε και να μην κοστολογουν και ανταλλασσουν αυτη την τιμη με ολα τα λεφτα του κοσμου.Και αποδεικνυεται οτι το χαρισμα αυτο δεν παει με την εθνκοτητα...
ΝΤΕΓΙΑΝ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ...
Δεν πήγα στο ΟΑΚΑ, γιατί δούλευα. Ε, μου φαίνεται ότι θα το μετανιώνω για πάντα που δεν πήγα.
Τα υπόλοιπα τα είπατε πολύ ωραία οι από πάνω.
Δημοσίευση σχολίου