Πρώτος Στόχος Επετεύχθη!

Μέρα τίτλου που είναι,θεωρώ άδικο να βλέπει κανείς στην προμετωπίδα του blog την εν θερμώ παραίνεση του Κουτόχορτου της προηγούμ.αναρτησης.
Ο στόχος που όλοι είχαμε θέσει ως κομβικό απ το περασμένο καλοκαίρι όλα δείχνουν οτι επετεύχθη.Ίσως όχι τόσο εντυπωσιακά ή πειστικά όπως θα θέλαμε,αλλά όλοι οι άνω των22 γνωρίζουν οτι you can't always get what you want,but if you try sometime you just might get what you need.Και αυτό που χρειαζόμασταν για να βγούμε απ τις μεταβατικές περιόδους αλλά και για να μην διαλυθεί η πολυμετοχικότητα στις συνιστώσες της ήταν το φετινό Πρωτάθλημα.
Υπήρξαν λόγοι για να γκρινιάξει κάποιος,είτε η ακατανόητη σύνθεση με την Σταντάρ εδώ,είτε οι 2 ήττες απ τον χειρότερο Ολυμπιακό των τελευταίων 13 ετών,είτε η χειμερινή μταγραφική αδράνεια,αλλά όλοι θα αντιληφθούν οτι αυτά ήταν ελάσσονα μπρος στον αρχικό στόχο:όταν ο Ολυμπιακός θα αγωνίζεται εναν επιπλεον μήνα για να βγει 2ος για το Τσ.Ληγκ και εμείς θα έχουμε εξασφαλισμένους τους ομίλους με όλα τα οφέλη που αυτό συνεπάγεται(χρηματικό,ξεκούρασης,πιο άνετης προετοιμασίας,δέλεαρ για τους παίκτες που πλησιάζεις κλπ).
Ναι,θα πει ο καθ'έξιν αντιρρησίας,αλλά 80 εκ.για να παρεις ασθμαίνοντας ένα πρωτάθλημα
απ τους χειρότερους αντιπάλους που είχες ποτέ?
Κι όμως αυτό ήταν εν πολλοίς το κόστος της τζιγγερικής αδράνειας τόσων χρόνων.Όταν είσαι τόσο πίσω απ τον αντίπαλό σου χρειάζεται αρχικά μια πολλαπλάσια προσπάθεια για ν'αναστρέψεις την κατάσταση.Απο δω και πέρα τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα αρκεί να συνεχίζουν λελογισμένα και εύστοχα στον δρόμο που άνοιξαν περσι το καλοκαίρι,κυρίως με την μεταγραφή Σισέ,και δευτερευόντως των Λέτο-Κατσουράνη.
(Και,μπορεί Ολυμπιακός και ΑΕΚ να είχαν τα μύρια προβλήματα αλλά άλλοι ήταν πιο ανεβασμένοι από ποτέ:πχ.ΠΑΟΚ,Αρης,Καβάλα,Πανιώνιος,Εργοτέλης...)
Είπαμε οτι προυπόθεση βέβαια είναι να παραδειγματιστούμε απ την ιστορία:λίγα λόγια και περισσότερες πράξεις(επενδύσεις).
Το 1996,μεθυσμένος απ την λαμπρή ευρωπαική πορεία ο Καπετάνιος δήλωνε αυτάρεσκα οτι "θα φυλακίσει το πρωτάθλημα για πάντα στην Παιανία".
Η αλαζονεία τον έκανε να χάσει το πακέτο Γιαννακόπουλου-Τζώρτζεβιτς για λίγα εκ. και έτσι θεμελιώθηκε η αυτοκρατορία του Ολυμπιακού(με τη βοήθεια βέβαια και εξωαγωνιστικών παραγόντων) της τελευταίας 15ετίας.
Τα χρόνια περνούσαν,στην περίοδο Φιλιππίδη που έγιναν αγωνιστικές επενδύσεις η ομάδα δεν προστατεύτηκε και της κλάπησαν πρωταθλήματα και περάσαμε στο δόγμα Τζίγγερ "πρώτα εξασφαλίζω το πρωτάθλημα(και τα λεφτά του Τσ.Ληγκ..)και μετά θα επενδύσω".
Μόνο που το πρωτάθλημα του 2004 (του Μανώλη) "επιβραβεύτηκε" με τις μεταγραφές επιπέδου Μίτου-Ραγκουέλ-Γκαλίνοβιτς κλπ,και έτσι αποδείχτηκε εντελώς πρόσκαιρη αναλαμπή.
Τώρα που η ανατροπή έγινε,και μάλιστα όταν ο αντίπαλος είναι ζορισμένος οικονομικά και αγωνιστικά,είναι ανεπανάληπτη ευκαιρία να ανοίξει η ψαλίδα οριστικά!Ας ακολουθήσουν την συμβουλή του ικανότερου strategist Βγενόπουλου και δεν θα βγουν χαμένοι,ούτε οι μέτοχοι, ουτε η ομάδα.Όπως έγραψε και η Gatti,"τα καλύτερα έρχονται"...

ΥΓ: Συγχαρητήρια στον Θρήνο: για άλλη μια φορά έπαιξε για την "ιστορία" του...
(των τελευταίων 12-15 χρόνων).Η πιο σίγουρη "έκπληξη" του χθεσινού στοιχήματος.
ε,άμα είναι να κινδυνεύουν και τα παραρτήματα....

ΒΑΛΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ

Πρωτάθλημα τέτοιων ταπεινώσεων δεν το θέλω. Αν δεν μπορείτε να κερδίσετε αυτά τα πτώματα είστα απλά αστείοι...Κάθε φορά που τρέχουν 60.000 και πλέον παναθηναϊκοί για ένα ματς που θέλουν πολύ, έρχεται η γνώριμη κατραπακιά και ταπείνωση. Αυτή ήταν άλλη μια. Κουραστήκαμε...Βάλτε το στο κώλο και όταν ξεπεράσετε τα σύνδρομα ή άλλες "συγκυρίες" που φέρνουν αυτά τα διπλά....τα λέμε!!!

Υ.Γ Αντωνίου από αξιολόγηση ικανοτήτων μάλλον υστερείς, θεωρώντας παίκτες κάτι αστείους τύπου Καντέ, Μελίση κτλ. Απο διαχείριση μπάτζετ, μαύρα μεσάνυχτα. Τουλάχιστον άδειασέ μας την γωνία μαζί με τα υπόλοιπα απομεινάρια του Τζιγκεριακού. Νιόμπλια καλή σου νύχτα...είσαι τουλάχιστον λίγος.

Σχεδόν εκεί,αλλά όχι ακριβώς,ακόμη...

Με τις ευχές μας να γίνονται εξ'ολοκλήρου πραγματικότητα αυτή την Κυριακή,φτάσαμε και πάλι δίπλα στην πηγή: + 5 από ΠΑΟΚ,+ 7 από γαύρο που κούνησε μαντίλι και τον υποδεχόμαστε την Κυριακή.Μόνο που και 5-6 αγωνιστικές πριν είμασταν στο +8 και κατορθώσαμε και το φτάσαμε στο +2.Πιστεύω όλοι στην ομάδα να έχουν συνειδητοποιήσει τον βαθμό σοβαρότητας που απαιτείται στα 4 εναπομείναντα παιχνίδια και να θυμούνται οτι κάτι χρωστούν σ'αυτούς που τους είχαν αποκλείσει επί 2ωρο στο λεωφορείο στο ματς του 1ου γύρου και τους πυροβολούσαν με αεροβόλα.Εννοείται οτι σε αυτό το ματς κατεβαίνουμε,σεμνά μεν,αλλά αποφασιστικά για καθαρή νίκη!
Α,και τώρα που έχουμε μεγαλύτερη άνεση μήπως να δείχναμε και στην Σταντάρ ποιός είναι καλύτερη ομάδα?
Έστω κι αν 3 γκολ διαφορά εκτός είναι όνειρο θερινής νυχτός,και μια εκτός έδρας νίκη θα αποκαθιστούσε το πρεστίζ μας που τσαλακώθηκε απ την 'απουσία" των Γκαλίνοβιτς και Δάρλα στο ξεκίνημα του 1ου αγώνα.

ΥΓ. Respect στον φετινό Λουκά...αν και ξεκίνησε με την γκαντεμιά που τον έκανε διαβόητο,είχε το ψυχικό σθένος και την όρεξη να δουλέψει περισσότερο απ'ολους
τους Ελληνες συμπαίκτες του,να τα δίνει όλα όποτε καλείται να αγωνιστεί,σε όποια θέση
και νάναι αυτό,να βγάζει ένα υγιές πάθος και τσαμπουκά,ακόμα και να σεντράρει και να σκοράρει...για τον παίκτη που έχει λοιδωρηθεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον θυμάμαι στον ΠΑΟ τα τελευταία 25 χρόνια αξίζει ενα standing ovation,αν όχι την Κυριακή,τότε σίγουρα στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι...

Πρώτος στο χωριό

Τρίτη τριάρα φέτος (Σταντάρ, Γαλατά, Ατλέτικο) στα 4 σοβαρά ευρωπαϊκά ματς που παίξαμε στο γήπεδο μας. Στο τέταρτο (Ρόμα) φάγαμε 2, όσα είχαμε φάει δηλαδή πέρσι στα 3 σοβαρά ευρωπαϊκά ματς που είχαμε παίξει (Ίντερ, Βέρντερ, Βιγιαρεάλ).

Είμαι ο τελευταίος που θα αθωώσει τον Γκαλίνοβιτς, αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτός. Έχουμε ξεχάσει εντελώς πώς πρέπει να παίζουμε στο γήπεδό μας και όλοι μα όλοι κάνουν πάρτι μαζί μας. Κι αν στα εκτός έδρας παιχνίδια με τις ίδιες ομάδες τα πράγματα δεν είχαν πάει πολύ έως πάρα πολύ καλύτερα, τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε μόνο για την καταφανέστατη ανεπάρκεια των αμυντικών μας ποδοσφαιριστών ή για την εξίσου καταφανή απροθυμία ή ανικανότητα μαρκαρίσματος των επιθετικογενών μας ποδοσφαιριστών (του Νίνη χθες προεξάρχοντος), θα μπορούσαμε ακόμη και να αναρωτηθούμε πως δυο χιλιοτραγουδισμένα αμυντικά χαφ σαν τον Ζιλμπέρτο και τον Σιμάο έχουν επιτρέψει τόσες μα τόσες φάσεις για γκολ. Αλλά το γεγονός των πολύ έως πάρα πολύ καλύτερων αποτελεσμάτων εκτός έδρας δείχνει ότι το βασικό πρόβλημα της ομάδας με τις καλές ευρωπαϊκές ομάδες είναι ότι αδυνατεί να προσπαθήσει να κάνει παιχνίδι χωρίς να μπάσει από όλες τις μπάντες. Κι αν στην Ελλάδα την αδυναμία να επιτεθείς εντός έδρας χωρίς να εκτίθεσαι την πληρώνεις λιγότερο, αλλά πάντως την πληρώνεις (από την Καβάλα και τον Εργοτέλη και τον Πανσερραϊκό κλπ), στην Ευρώπη την πληρώνεις πάρα πολύ ακριβά.

Επίσης, μακάρι να πάρουμε το κωλοπρωτάθλημα φέτος, να μας φύγει η σύφιλη για ΝΑ ΜΗΝ ξανακούσουμε ΠΟΤΕ το «ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ».

Οι μεγάλες ομάδες είναι αυτές που ΔΕΝ βάζουν πρώτους και δεύτερους στόχους, όπως οι μεγάλες ομάδες είναι αυτές που δεν χάνουν 10 βαθμούς σε 5 παιχνίδια, με αποτέλεσμα να κάνουν το + 10 από τον ΠΑΟΚ + 2 και στη συνέχεια να αρχίσουν να φιλολογούν για το ότι δεν γίνονται όλα μαζί και να αντιμετωπίζεται η Ευρώπη σαν αναγκαίο κακό.

Και οκ, με τον Λεβαδειακό πανηγύριζα έντονα στο 1-0, αλλά ήταν ένας πανηγυρισμός χτικιάρικος, ένας πανηγυρισμός που σήμαινε ότι γλιτώσαμε αυτή την Κυριακή την απαξίωση και την ξεφτίλα. ενώ ο πανηγυρισμός με τη Ρόμα ήταν κάτι διαφορετικό, ένα συναίσθημα διαφορετικής τάξης, ένα συναίσθημα που επειδή είναι έτσι φτιαγμένη αυτή η ομάδα θα επανέρχεται και θα επανέρχεται και τα επόμενα χρόνια, για αυτό καλό είναι να μην το αποδιώχνουμε, να μην το αντιμετωπίζουμε με αμηχανία έως απροθυμία, επειδή «πρώτος στόχος είναι το πρωτάθλημα», πρώτος στόχος είναι το χωριό μας, ο αντιπαθητικός συνάδελφος που μας έχει κάτσει στο σβέρκο 15 χρόνια, ο Κώστας Νικολακόπουλος και ο Πουρουπουπού.

Ας βγούμε πρώτοι στο χωριό μας φέτος και από του χρόνου πρώτος στόχος να είναι όλα, όλα όσα μπορούμε να κυνηγήσουμε με το μάξιμουμ των δυνάμεών μας και των δυνατοτήτων μας. Κι ας μην τα πετύχουμε.