Πως λένε cazzo στα Ολλανδικά?

Όταν,στις απαρχές της πολυμετοχικότητας,και αφού είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος με τον πρίγκηπα της Αναποφασιστικότητας και τον Πρόεδρο Garlic,ο Αντωνίου βολιδοσκοπούσε τον Χενκ Τεν Κάτε,τον σταρ-αναλυτή της Μπάρτσα και της Τσέλση,για να ηγηθεί της προσπάθειας για την αναγέννηση του Παναθηναικού έμοιαζε πολύ καλό για νάναι αληθινό.
Τότε βεβαια ούτε εμείς τον ξέραμε καλά ούτε εκείνος εμάς.
Αν γνώριζε την μοίρα των προκατόχων του θα ήξερε οτι ο Σουμ,που λοιδωρήθηκε εξαρχής λόγω σωματοδομής, απολύθηκε λίγες μόλις αγωνιστικές μετά την κατάκτηση του νταμπλ,ότι ο Μουνιόθ έγινε δεκτός με πληθώρα χονδροειδών 'αστείων" ορμώμενων απ τ'όνομά του,και ότι κάποιος Μαλεζάνι,κάτοχος ευρωπαικού κυπέλλου,βγήκε απ τα ρούχα του απ την ανηλεή παρεμβατική κριτική κάποιων που δηλώνουν "δημοσιογράφοι" αλλά βιοπορίζονται διαπλεκόμενοι με τις ιδιοκτησίες των ΠΑΕ.

Θα είχε εκτιμήσει αλλιώς την ύπαρξη 10 αθλητικών φυλλάδων,θα είχε μάθει για την ελληνική πατέντα των "αποκλειστικών" ρεπόρτερ-οπαδών οι απόψεις των οποίων απηχούν συχνά τις σκέψεις της ιδιοκτησίας,θα του είχαν πει για τις μηδενιστικές μας τάσεις και θα είχε πάει πάσο...
Ευτυχώς για μας,δυστυχώς γι'αυτόν και την ψυχική του ηρεμία,η απάντηση δόθηκε σε χρονικό διάστημα που δεν επέτρεπε τόσο προχωρημένες διαγνώσεις,κι έτσι ξεκίνησε η αποκαθήλωση του μύθου του.
Familiarity breeds contempt,λένε στο Νησί,και μάλλον αυτός που έβγαλε το απόφθεγμα πρέπει να είχε εργαστεί στην Ελλάδα(ίσως και ως προπονητής!).
Μόλις κόπασε ο ενοθουσιασμός της ανακοίνωσής του,αρχίσαμε να τον φέρνουμε στα μέτρα μας:"Βοηθός"απ τους πιο κακοήθεις,"Τεντάς" στο πιο χιουμοριστικό,"Μολούκος" απ'οσους θέλουν να τονίσουν οτι δεν είναι ακριβώς και Ολλανδός,ανήσυχος και πειραματιστής ο ίδιος,με ενίοτε περίεργες εμπνεύσεις και κάποιες εμμονές,άρχισε να δίνει λαβές σε όσους τον περίμεναν στην γωνία.Η αδιαφάνεια ως προς την πατρότητα των ημιαποτυχημένων-στην πλειονότητα-περσινών μεταγραφικών επιλογών συνέτεινε στην κακόπιστη κριτική.Ο μεγαλειώδης 2ος γύρος στο Τσ.Ληγκ και η σοβαρότητα στα play offs έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των υποστηρικτών της παραμονής του για 2η χρονιά(Πατέρας,Βγενόπουλος).
Όπως όλες οι πύρρειες νίκες',έτσι κι αυτή έφερε μέσα της το σπέρμα της αποτυχίας.Ξανά νεφελώδης η κατανομή των ευθυνών για τις μεταγραφικές πράξεις ή παραλείψεις ανάμεσα στους 3 πόλους αποφάσεων της ομάδας,πεισματική εκδήλωση των εμμονών του για συγκεκριμένους παίκτες που είχαν πληρωθεί πανάκριβα το προηγούμενο μόλις καλοκαίρι,ανετοιμότητα και παρ'ολίγον κάζο στον 2ο προκριματικό του Τσ.Ληγκ με την Σπάρτα,αποκλεισμός στο ρελαντί απ την Ατλέτικο,και αδιάφορη από πλευράς θεάματος ομάδα παρά τις θερινές ενέσεις ποιότητας.Τι κι αν έκανε ξεκίνημα που δεν έχει ξανακάνει ο ΠΑΟ τα τελευταία 15-20 χρόνια?Αρκούσε ένα κακό ημίχρονο στην Καβάλα για να κατηγορηθεί για τ'αντίθετα ακριβώς όσων των κατηγορούσαν πέρσι.
Όχι πως δεν έχει κι αυτός σοβαρές ευθύνες:δεν είναι καλός στο human development,δεν κρατά "ζεστούς" όσους είναι-για την ώρα- μακριά απ την 11άδα,μέχρι προχτές ήταν δυσδιάκριτο κάποιο οργανωμένο σχέδιο επιθετικής ανάπτυξης,δεν έχει βρει τρόπους αξιοποίησησης του Σισέ,φέρεται μερικές φορές αλλοπρόσαλλα στους παίκτες.Κι απ την άλλη,όταν τον βλέπεις να κοουτσάρει μέσα στο ματς,δεν μπορείς να μην παραδεχτείς ότι έχεις στον παγκο σου μια προσωπικότητα,έναν world class coach που "ελέγχει"ονόματα σαν τον Ζιλμπέρτο ή τον Σισέ, που υποδέχεται τους παίκτες που κάνει αλλαγή με πατρική εγκαρδιότητα(αντιπαραβάλλατε με το ανέκφραστο κοίταγμα αλλού του "Πριγκηπος"),που μετέχει στο παιχνίδι,που νοιάζεται για την εικόνα που προβάλλει ως role model(εξ ου και το επεισόδιο με τον επίμονο και αγενή Ρουμάνο ρεπόρτερ).
Ουδείς αλάνθαστος λοιπόν,αλλά τι εχουν να κερδίσουν όσοι του βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο σε κάθε ματς?θα ελέγξει κάποιος Ροτσα,Βαζέχα ή Τότης καλύτερα τα αποδυτήρια απ τον ίδιο?θα μπορεί να επιβληθεί στους μάλλον απογοητευμένους mega star της ομάδας?
Γιατί δίνουν ευκαιρία στους ΑΡΔ να τον ρωτάνε"τη γνώμη του για την πίεση που του ασκήθηκε" μετά από μια δύσκολη νίκη σε ντέρμπυ στο καπάκι μετά ευρωπαικό παιχνίδι(και όλοι θυμόμαστε τι γινόταν τα προηγούμενα χρόνια πριν ή/και μετά τα ευρωπαικά μας ματς)
και όταν έχουν προηγηθεί εμφανώς προβοκατόρικα δυσανάλογα πρωτοσέλιδα,με αδικηθέντες ταλαντούχους 2ας διαλογής?(όταν κοτζάμ Μάτος είχε την ευπρέπεια να φύγει δίχως να πει κακό λόγο).
Αναμενόμενη η έκρηξη λοιπόν,μόνο που ο Ολλανδός "δεν χαρίζει κάστανα".Ρόμπα κλαρωτή
τους έκανε τους "δημοσιογράφους" λοιπόν,γι'αυτό και εκείνοι θα του τη φυλανε με περισσότερη λύσσα!
Πίσω απ'αυτούς όμως κρύβεται η παθογένεια των προσωπικών στρατηγικών σε επίπεδο ιδιοκτησίας.Ο Τζίγγερ δεν θέλει επιτυχίες που απ τη μιά θα εκθέτουν τον ίδιον για την προηγούμενη κοντόφθαλμη επενδυτική του πολιτική,απ την άλλη θα του δημιουργήσουν νέα έξοδα για το κτίσιμο πάνω σ'αυτές.Οι Γιαννακόπουλοι αναπόφευκτα βλέπουν τυχόν επιτυχία Τεν Κάτε-Πατερα ως τροχοπέδη στα σχέδια τους για νάναλάβουν αυτοί(και μάλλον ο άμυαλος και παρορμητικός γόνος)το τιμόνι του μαγαζιού το καλοκαίρι.Με αυτό το φόντο,χαμένο το επικοινωνιακό παιχνίδι και τα ΜΜΕ,και το παρασκήνιο απρόβλεπτο,αν ο Τεν Κάτε και οι παίκτες αντεξουν και κατακτήσουν τον τίτλο θα είναι θαύμα αντοχής και προσήλωσης στον σκοπό.Φυσικά,μετά από τέτοιο πόλεμο φθοράς εννοείται οτι "θα μας τα βροντήξει" στο τέλος της σεζόν,ένας άνθρωπος που και να μην ηθελε να παραμείνει στο day to day coaching,θα ήταν υπερπολύτιμος ως Τεχνικός Σύμβουλος της Διοίκησης και διεθνής πρεσβευτής της ομάδας.
Σε μια χώρα που ευτελίζει και διαστρέφει οποιονδήποτε πετυχημένο θεσμό εισάγει απ το εξωτερικό,που καταφέρνει και μετατρέπει τον ευνόητο μηχανισμό ναθητείας/διασύνδεσης σπουδών και εργασίας των stagieres σε ρουσφετολογική ομηρεία-κοινωνικό ναρκωτικό παραιτημένων(επί τω πλείστον) ανέργων που φιλοδοξούν να κατοχυρώσουν μια θέση
στη Νιρβάνα της ελλην.δημόσια διοίκησης απ την πίσω πόρτα,λογικό είναι κι ο κάθε Τεν Κάτε κι ο κάθε Μουρίνιο να γίνει τάχιστα "μυρουδιάς"...Άλλωστε "τι να μας πουν κι αυτοί μωρέ?
όταν εμείς(?) χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί τρέφονταν ακόμα με βαλανίδια".
Μόνο που πέρασαν 2500 χρόνια έκτοτε,και εσχάτως δυσκολευόμαστε να φτιάξουμε ακόμα κι ένα σχολείο που να μη στάζει όταν βρέχει...

Αυστηρώς δια μαζόχες....

Κάποιοι θα πουν οτι απ την στιγμή που οι 3 πόντοι μπήκαν στο σακούλι δεν δικαιούμαστε να γκρινιάζουμε.Όσοι ντύνουν την μετριότητα με το μαύρο σάλι του κυνισμού 'της επαγγελματικής νίκης"απλά προετοιμάζουν το δρόμο για την αποτυχία.Η καμπάνα στο τσακ δεν ακούστηκε βροντερή στην Καβάλα,μετριότατες εμφανίσεις στην Ρουμανία και χθες,απέναντι σε ομάδες που ο αληθινός Παναθηναικός είχε αφήσει πολλά χρόνια πίσω.
Και αυτά,χωρίς να μπορεί κανείς να καταλογίσει(πλην ορισμένων στην Καβάλα) αδιαφορία στους παίκτες!Όπως είπε κι ο Σαλπιγγίδης χτες,"μπαίνουν να δώσουν ότι έχουν".Μόνο,που κάποιοι,αυτό "που έχουν" δεν είναι αρκετό,και κάποιοι άλλοι δεν βοηθούνται απ το "πλάνο"...
Αν υφίσταται τέτοιο πράγμα...
Διότι ο Παναθηναικός,15 μήνες μετά την έλευση του Τεν Κάτε,δεν δείχνει να έχει κάποια εναλλακτικά πλάνα ανάπτυξης.Φέτος,που η ατομική ποιοτητα είναι μεγαλύτερη,ξελασπώνει συνήθως από ατομικές ενέργειες,αλλά απέναντι σε ποιοτικούς και καλά οργανωμένους αντιπάλους αυτό προφανώς δεν επαρκεί.Με άμυνα-παιδική χαρά, 2 αμυντικά χαφ που,περιέργως(μήπως λόγω άμυνας?),ποτέ δεν αποδεικνύονται αρκετά,σύστημα 'ψάχνουμε όλοι τον Σισέ',και τον τελευταίο να μην του πιάνει τίποτε,είναι ενα συγκρότημα που προκαλει γέλιο σε όποιον ακούσει οτι για την συγκρότησή του ξοδεύτηκαν 60 εκ.ευρώ....
Απόδειξη οτι η "υπερομάδα" Ατλέτικο έχει να νικήσει αντίπαλο από τότε που συνάντησε εμάς,και μας πέρασε στο απόλυτο ρελαντί.
Κάποιοι άλλοι θα πουν ότι αφού μας ενδιαφέρει το πρωτάθλημα,καλά κάνουν και παίζουν "επαγγελματικά' στο Europa League.Μόνο,που επειδή κανείς δεν εγγυάται οτι θα είμαστε εμείς οι πρωταθλητές,ας κάνουν ενα νοητικό fast forward στον Απρίλιο,με το ενδεχόμενο ο Ολυμπιακός να γιορτάζει το 13ο,και την Ευρώπη να έχει αδοξα εγκαταλειφθεί στον βωμό του εγχώριου τίτλου.Δεν θα θεωρηθεί η χρονιά πλήρως αποτυχημένη,με ότι αυτό συνεπάγεται σχετικά με την κατεδάφιση του οικοδομήματος?
Και ακόμα και στην περίπτωση που πάρουμε τον πολυπόθητο τίτλο,υπάρχει το θέμα της ορθής διαχείρησης του.Είδαμε τα χαϊρια μας και το 2004...Υπάρχει ένα πλάνο ουσιαστικής περαιτέρω ενίσχυσης,σαν ποιοτικές αναβαθμίσεις στα εξαρτήματα μιας μηχανής που δουλεύει ωστόσο,με έναν συγκεκριμένο τρόπο,και όχι όπως τα επιμέρους εξαρτήματα ψευτοσυνεργαστούν?Υπάρχει μια διάδοχη κατάσταση πίσω απ τον προπονητή που έχει διακηρύξει οτι σκοπεύει να σταματήσει?Κι ακόμα κι αν αλλάξει αυτός γνώμη,γιατί πχ.να μην είναι στο πλευρό του ο Νιόπλιας,να τσεκάρει τους παίκτες και την ομάδα ώστε να έχει κατασταλαγμένη γνώμη ως προς τις ανάγκες της στο πολύ πιθανό σενάριο της ύπαρξης κενού εξουσίας?
Καλό είναι το "θα κριθούν όλοι στην 2ετία",αρκεί η ετυμηγορία να μην έχει βγει πολύ νωρίτερα...Μέχρι τότε,για άλλη μια χρονιά,η θέαση αγώνων του Παναθηναικού είναι εφικτή μόνο χάρη στον συνδυασμό οπαδικής περιέργειας και αγνού,αναραίωτου μαζοχισμού....

Ο Ευλογημένος Αρχηγός

Ποιός να το έλεγε,εκείνο το μακρινό καλοκαίρι του 90...όταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος,που πλήρωνε ακόμα πανάκριβα "δίδακτρα" ως παράγοντας,αποφάσιζε να δώσει κοντά 100 εκατομύρια και να διαλύσει το ιστορικό τμήμα πόλο για χάρη ενός 16 χρονου μαθητή από την Γλυφάδα.Οι 'εσωκομματικοί του αντίπαλοι" έμελλε να του το χτυπάνε σαν σκάνδαλο μέχρι να έρθει το παλλιροιακό κύμα των τίτλων και να τους πνίξει...
Το λεπτό παλικαρράκι με το φαρμακερό "χέρι" βρέθηκε αναγκαστικά στα βαθιά ελλείψει αληθινής ποιότητας στην τότε ομάδα,πήρε πολύ νωρίς φανέλα βασικού και άρχισε να ζυμώνεται στον ρόλο που η Μοίρα του επεφύλασσε.Η έλευση ολοένα και μεγαλύτερων ονομάτων στην ομάδα βοήθησε και τον ίδιο να γίνεται καλύτερος παίκτης,αίροντας τις δυσβάστακτες προσδοκίες απ τους δικούς του μόνο ώμους,με τις επιτυχίες να έρχονται ακριβώς την ώρα που έπρεπε,λίγο πριν η απογοήτευση και η εσωστρέφεια αρχίσουν να κατατρώνε την ομάδα.
Γιατί τελικά,οι πολύ μεγάλες καριέρες,εκτός από ταλέντο και δουλειά,χρειάζονται 2 ακόμα δυσεύρετα συστατικά:Τύχη και σωστή Κρίση...
Η τύχη έγκειτο στο ότι η μπασκετική ωρίμανση του αρχηγού,σε νεαρή μάλιστα ηλικία,συνέπεσε με την καρποφορία, επιτέλους, των κόπων των Γιαννακοπουλέων σε τίτλους,
που τους παρακινούσε σε ολοένα και νέες επενδύσεις χτίζοντας τελικά στα χρόνια του Ομπράντοβιτς μια Αυτοκρατορία που όμοιά της δεν έχει γνωρίσει ο ελληνικός αθλητισμός.
Η σωστή κρίση εκδηλώθηκε για 1η φορά το καλοκαίρι του 97(αν δεν κάνω λάθος),όταν ο διόσκουρός του Νίκος Οικονόμου" εκβιαζοντας" τον Παύλο γα μερικά εκατομύρια παραπάνω
γύρισε την πλάτη του στο πεπρωμένο του,καταστρέφοντας ουσιαστικά την καριέρα του.Ο Φράνκι,που ακολουθούσε στις διαπραγματεύσεις,τήρησε διαφορετική στάση και έμελλε να δικαιωθεί πλουσιοπάροχα,και υλικά,και-κυρίως-από πλευρά δόξας και τίτλων.Την ίδια εμπιστοσύνη στους διοικούντες έδειξε σε κάθε ανανέωση του συμβολαίου του και αυτοί του το ανταπέδωσαν χαρίζοντάς του μεγάλα συμβόλαια και όταν πια ο αγωνιστικός του ρόλος στην ομάδα ήταν πια περιορισμένος.Στο πλευρό του τεράστιου Ομπράντοβιτς όμως,είχε σφυρηλατήσει έναν διαφορετικό,πολύ πιο σημαντικό ρόλο,αυτόν της ζωντανής Ιστορίας του Παναθηναικού,του αληθινού Ηγέτη που συνόψιζε το πνεύμα αυτής της Ομάδας,του εμψυχωτή αλλά και του θρύλου που δεν είχε πρόβλημα να μπεί μόνο για 5 λεπτά "βρώμικης" δουλειάς,δίνοντας το μέτρο και στους νεώτερους συμπαίκτες του,Και εδώ ανιχνεύεται η σωστή κρίση του ανθρώπου Αλβέρτη:άλλοι στη θέση του θα δυσανασχετούσαν για την αγωνιστική τους απραξία,θα αρνούνταν να υποβληθούν στην βάσανο της προετοιμασίας και των προπονήσεων μόνο για να παίζουν αραιά και πού 3λεπτα...ο Φράνκι αποδέχτηκε μεγαλόθυμα τον ρόλο του και δεν δισταζε όταν καλούνταν να προσφέρει και στο παρκέ,να παίξει κάποια λεπτά "σκυλίσιας" άμυνας περιμένοντας την ευκαιρία για το trademark σουτ του...
Η ανταμοιβή του εξαιρετικά πλουσιοπάροχη:25 τίτλοι,μεταξύ αυτών και 5 ευρωπαικά κύπελλα,καθολική αναγνώριση,δόξα και χρήμα...Κυρίως όμως η ηθική αναγνώριση απ τους συμπαίκτες του που εκδηλώθηκε με των ωραιότερο τρόπο με το επίμονο κάλεσμα του διαδόχου του Δημ.Διαμαντίδη να σηκώσουν μαζί το πέμπτο Ευρωπαικό,στην O2 Arena του Βερολίνου.

Κορυφαία στιγμή για έναν αληθινά Ευλογημένο αθλητή...μέχρι το σημερινό σούπερ τιμητικό Αντίο που θα κάνει και τον Μήτσο,τον Bill και τ'άλλα παιδιά να ονειρεύονται την δική τους αντίστοιχη βραδιά.Έτσι χτίζονται και διατηρούνται οι μεγάλες Ομάδες...